Kent u de jassentruc? Ik zag hem in een filmpje op de telefoon van vriendin Caro. Haar neefje van twee toont daarin hoe hij zijn jas aantrekt. Ingewikkeld voor een peuter, behalve met een in de crèche geleerde trucje. Hij legt zijn geopende jas op de grond, stopt de armen in de mouwen en trekt in een zwaaiende beweging de jas over het hoofd op zijn rug. Tataa! Mama en papa applaudisseren. Caro en ik zeggen ‘wauw’.
‘Al die jassen en kinderen op de grond. Ik snapte er niks van’. Zegt genderwetenschapper Kaouthar Darmoni in een aflevering van de podcast Met zijn allen achter de kinderwagen. Ook haar zoon leerde het trucje in de crèche, al keek zíj meteen voorbij het wauw-moment. Darmoni ziet er de Nederlandse fixatie op de zelfstandigheid van kinderen in. Autonomie is belangrijk, zegt ze, ‘maar in dit land is het een obsessie’.
Daarbij komt nog een andere obsessie, die van het beschermen van je privésfeer. ‘Daar zit je dan straks, lekker zelfstandig in je privésfeer. Met andere woorden: eenzaam.’
Het is niet de enige keer tijdens de podcast van Daan Borrel dat ik moet grinniken, soms over mijn eigen denkbeelden. Borrel vraagt zich af waarom kinderopvoeding vaak een eenzame aangelegenheid is. In de vijf gesprekken die ze hierover voert, ontplooien zich boeiende levensverhalen en antropologische inzichten. Of wist u hoe het is om met z’n drieën zwanger te zijn, en waarom een hamam belangrijk is voor een kind?
Daan Borrel, Met zijn allen achter de kinderwagen, 2022
