Andere kaart graag

Met veel enthousiasme hebben we ons de afgelopen decennia in de bocht gegooid om het Bonnefantenmuseum op de kaart te zetten. Met een onderscheidende artistieke koers van signalerende tentoonstellingen en aankopen is er regionaal, nationaal, en zelfs internationaal flink aan de weg getimmerd. Ik durf dan ook met een gerust hart te stellen dat het Bonnefanten inmiddels op de kaart staat. In ieder geval die van Nederland.

Maar hoe ziet die kaart er eigenlijk uit? En klopt die kaart wel? Wie er door een museale bril naar kijkt, moet concluderen dat die kaart in topografisch opzicht een enorme disbalans vertoont. Laatst hebben we op kantoor vlaggetjes geprikt op de plekken waar zich in ons land de Rijksmusea bevinden. En wat blijkt? Die zitten nagenoeg allemaal in de Randstad. Ze zitten trouwens ook allemaal goed in de slappe was, terwijl het ons in Limburg steeds meer moeite kost om de middelen bij elkaar te krijgen voor onze basistaken op het gebied van collectiebeheer en presentatie. 

Zeker, we realiseren fantastische tentoonstellingen en we verwerven schitterende werken voor de collectie. En ja, het is fijn dat het museum daardoor op de kaart staat. Maar anders dan de Rijksmusea moeten we het geld voor de tentoonstellingen steeds opnieuw bij elkaar zien te schrapen. Qua begroting is het vaak met de hakken over de sloot dat we de voeten droog houden. Met alle onzekerheid en risico’s van dien. Als de continuïteit in het geding komt zouden we zomaar weer van de kaart kunnen raken.

Gelukkig is er een oplossing voor de scheve verhoudingen. Met bijna tweehonderd werken in beheer uit de Rijkscollectie voldoet het Bonnefanten ruimschoots aan het criterium dat een Rijksmuseum een museum is met een collectie die eigendom is van de Nederlandse Staat. Een inkoppertje lijkt me. Want laten we wel wezen, het is leuk om op de kaart te staan, maar wordt het niet eens tijd om die kaart te veranderen? En dan niet alleen in topografisch opzicht maar ook als het gaat om de maatschappelijke impact van wat we als sector doen. Met onze voorbeeld stellende inclusieve educatie- en participatieprojecten hebben we de laatste jaren alvast een voorschot genomen.