Appelgebak, elk museumcafé heeft het in huis. In Museum De Fundatie in Zwolle hebben ze het zelfs op zaal.
Aanvankelijk zit het niet mee in Museum de Fundatie. Op de begane grond stuiten we op Een keuze uit de collectie – de prefix ‘zomaar’ had hier niet misstaan. In een kamertje van drie bij drie was een uit twee werken tellende Karel Appel-expositie ondergebracht, voor de helft bestaande uit Machteld, een portret van de muze van de kunstenaar en een topstuk.
Op de eerste verdieping pakt het museum uit met Ans Markus. Als een speer dus terug naar de lift, omhoog, omhoog, naar de wolk die sinds 2013 op het dak van het museum rust. Ook hier is een verdieping gevuld met mevrouw Markus – slim, zo’n reprise, waar moeten ze anders al dat publiek laten?
Weer brengt de lift omhoog uitkomst. De wolk, die met één glinsterend gebaar de Zwolse skyline heeft veranderd, heeft gelukkig nog een bovenverdieping. Alsof architect Hubert-Jan Henket heeft voorzien dat de visuele terreur van mevrouw Markus er onderdak zou krijgen.
Door deze vluchtactie ontgaat ons Hannema’s Museumbar – die ontdekken we pas bij de afdaling. Een koffiebar op zaal, complimenten voor de museumdirecteur! Zowel cappuccino als espresso zijn aan de maat, overwegende dat de koffie uit een automaat komt, een WMF 1400, dat u het weet. Het appelgebak is compact en vierkant, een zoetsappige symbiose van appel, gelei en kruimels. “Zelfgemaakt”, bekent de bescheiden barista, ook voor hem maken we een diepe buiging.
Aanpalend aan het museum ligt Villa Spiegelhuys, waar we van een tongstrelende rode linzensoep met crème, spekjes, lente-ui en een snufje komijn proeven. En zo eindigt dit stukje met een stortvloed aan bravissimo’s voor Zwolle, zinnenstrelend stadje aan de IJssel.
