Levi Schechtmann laat klassiekers van Chopin, Bach en Liszt samenvloeien met onvervalste hiphop. WYNOLD VERWEIJ vroeg de jonge pianist naar zijn ambities. ‘In de nabije toekomst ga ik waarschijnlijk minder met beats werken en meer in de richting van jazz.’

De eerste keer dat Levi Schechtmann klassieke muziek hoorde, was op een perron van het centraal station van Hamburg. Het was de Negende symfonie van Beethoven die hem in de oren klonk als de vonk der goden. Terug thuis probeerde hij een fragment op de piano na te spelen. 

Niet veel later raakte zijn vader in de wachtkamer van de dokter aan de praat met een Oekraïense pianolerares uit Lviv. Ze nodigde de kleine Levi uit bij haar thuis, het werd zijn eerste pianoles. Levi Schechtmann: ‘Het was Ljudmila Botchkovskaia, ik was haar eerste leerling in Duitsland. Ze probeerde het uiterste uit me te halen: als zevenjarige moest ik soms vier uur per dag studeren. Dat maakte het wel moeilijk. Toen ik 9 of 10 was en aan mijn eerste wedstrijd deelnam, had ik geen verwachtingen. Ik wist niets meer van wat ze mij had geleerd, ik wist niet wat de minimumvereisten waren. Ik had geen idee. Maar vreemd genoeg voelde ik me heel zelfverzekerd op het podium, en ik won! Toen begreep ik dat ik muzikaal misschien iets zou kunnen betekenen, iets wat ik mijn hele leven kon doen.’

Levi Schechtmann: ‘Ik hoop dat het bestaande klassieke publiek wat meer openstaat voor andere stijlen.’

Wat hebben hiphop en klassiek met elkaar te maken?

‘Op het eerste gehoor zijn er veel dingen die hiphop overneemt van de klassieke muziek; in de hiphop worden ze als een loop herhaald. Ik hou van hiphop en ik hou van klassieke muziek. Dus zette ik thuis mijn koptelefoon op, ging naar mijn kamer en speelde klassieke motieven over hiphop heen. Ik vermoedde wel dat veel mensen het niet leuk zouden vinden, maar ik vond het wel uitdagend om het uit te proberen. In dezelfde periode had ik leren produceren op de computer, en begon ik video’s op te nemen voor Instagram. Ik nam op wat ik had en deelde alles op het platform. Uiteindelijk kwam ik op het gekke idee om werken van Chopin te uploaden. Zo kom je vanuit het persoonlijke op het artistieke: je komt met iets nieuws waardoor jonge mensen hun weg vinden naar klassieke muziek.’ 

Er is ook kritiek op je aanpak. Heb je daar iets van geleerd?

‘Ik kan dat helemaal begrijpen. Er zijn mensen die zeggen: als Mozart dat wist, zou hij zich omdraaien in zijn graf. Maar daar kan ik niet veel mee, je kunt het hem immers niet vragen. Ik heb geleerd dat ik minder van die commentaren moet lezen. Van de kritiek heb ik behouden dat mijn werk niet is bedoeld om muziek te versimpelen, maar om een volwassen klassiek arrangement te componeren, met diepte en betekenis.’

Die 277.000 volgers op Instagram; hoe ga je om met zo’n verantwoordelijkheid?

‘Mijn grootste doelgroep bestaat uit mensen van 19 tot 25 jaar, van mijn leeftijd dus. Natuurlijk is het een grote verantwoordelijkheid om deze vorm van klassieke muziek naar de concertzaal te brengen. Dat zie ik op dit moment als mijn grootste taak. Ik denk dat de mensen die naar mijn Instagram-videos kijken vooral van hiphop houden maar niet per se van klassieke muziek, gewoon omdat zij er niets vanaf weten. Ik beschouw het als mijn taak dat ze in ieder geval de klassieke melodieën gaan herkennen. Dat maakt me heel gelukkig.’

Hoe hebben je concerten zich ontwikkeld?

‘Ik begin met een improvisatie op thema’s uit een sonate van Mozart. Daarna komen mijn arrangementen van stukken van componisten als Chopin, Paganini, Brahms, Bach en Liszt. Er zijn ook andere nieuwe dingen, vooral veel improvisaties. Ik hou heel erg van Prokofjev, Sjostakovitsj en Stravinsky maar ook van Rachmaninov. Het sarcasme van Prokofjev spreekt mij aan; ik hoop dat ik er ooit aan toekom iets soortgelijks te doen. In de nabije toekomst ga ik waarschijnlijk minder met beats werken en meer in de richting van jazz. Ik heb al een aantal ideeën voor nieuwe interpretaties van bekende stukken. Er zijn ook plannen om aan een klassieke cyclus te werken, om die helemaal op zijn kop te zetten en iets nieuws te doen. Bijvoorbeeld met Chopins Etudes Opus 10.’

Wat is je grote droom?

‘Mijn droom is om veel jonge mensen voor het klassieke concept te winnen. Daarnaast hoop ik dat het bestaande klassieke publiek wat meer openstaat voor andere stijlen. Artistieke vrijheid staat op de voorgrond, er zou meer tolerantie voor artistieke vrijheid moeten zijn.’ 

Vanaf zijn zestiende maakt maakt Levi Schechtmann (Hamburg, 1999) video’s voor Instagram waar hij met 277.000 volgers een van de populairste cross-over musici is. Hij studeert aan de Hochschule für Musik und Theater in zijn geboortestad. Hij houdt van klarinet, tafeltennis en basketbal. 

Levi Schechtmann, Bach to the Future. Op 08.02 in Flagey in Brussel. flagey.be