Ongebruikelijke dames (en een paar heren) dienen zich aan in Hasselt. Op de gevel van kunstencentrum Z33 kun je zoiets misschien verwachten. Daar hangt een reusachtige foto van een vrouw in een sneeuwwitte jurk met een al even sneeuwwitte sluier. Ze staat te midden van roze bloemen in een berglandschap. En ook op andere plekken in de stad doemen ze op. Op een doodgewone straathoek, omringd door verkeersborden, zit een meisje in een kort jurkje tussen witte ballonnen. In de etalage van een winkelpand huilt een ander meisje de mascara in stroompjes uit haar ogen.

Nog gekker wordt het als je de aanwijzingen op het bordje ernaast volgt, de app downloadt en je smartphone op de foto richt. De gesluierde vrouw balt haar vuist en glimlacht triomfantelijk. Elders vallen bloemen uit de lucht, er worden kaarsjes aangestoken, er wordt gedanst – meer verklap ik niet, het is veel leuker om zelf te gaan kijken.

De foto’s en de bijbehorende filmpjes zijn van Liesje Reyskens (Zonhoven, 1984). Al een aantal jaren timmert ze zowel in Vlaanderen als in het buitenland stevig aan de weg met foto’s van schattige meisjes in suikerzoete kleuren. Maar kijk je beter, dan gebeuren er vreemde dingen. Haar beste werk confronteert je met een onontwarbaar mengsel van onschuld en verleiding, uitdaging en verlegenheid, sprookjesachtige kitsch en harde werkelijkheid.

Een paar jaar geleden maakte Reyskens een foto van een vrouw met een bloedende borst. En al was het bloed niet rood maar roze, ze kreeg de behoefte het beeld enigszins te relativeren. Ze verdiepte zich in de techniek van ‘augmented reality’ en met behulp van een app voorzag ze de foto van een knipoog – letterlijk.

In de foto’s die nu verspreid door de binnenstad van Hasselt hangen, heeft Reyskens deze techniek uitgewerkt tot complete mini-verhaaltjes. De serie van tien ‘tableaux vivants’ is gebaseerd op de Decamerone van Boccaccio. Daarin vermaken tien voor de pest gevluchte Florentijnen elkaar met lichte, luchtige maar o zo dubbelzinnige verhalen. De inhoud en de sfeer van die verhalen passen wonderwel bij het oeuvre van Liesje Reyskens. Ze pikte tien thema’s uit het veertiende-eeuwse meesterwerk – ‘Rampzalige liefde’, ‘Bedrog’, ‘Hoge moraliteit’ – en gaf er haar eigen draai aan. In minder dan een halve minuut zien we hoe een vliegengordijn verlies en gewin kan opleveren, hoe het verslinden van mannen in zijn werk gaat, hoe… Nee, ik had mij voorgenomen, niet meer te verklappen.

Het was koud en winderig toen ik in Hasselt rondliep, maar ik kon er niet genoeg van krijgen. In het boek van Boccaccio staan honderd verhalen. Wat mij betreft had Liesje Reyskens er net zoveel mogen maken.

Liesje Reyskens – Decamerone, tien fotografische raamvertellingen in de binnenstad van Hasselt. Van 1 maart t/m 31 mei 2016. Meer werk van Liesje Reyskens van 19 maart t/m 31 oktober 2016 in de Japanse Tuin in Hasselt. www.uitinhasselt.be/liesjereyskens