Gallery View, een digitale galerie met werk van meer dan 500 kunstenaars, vroeg me, behalve naar recent werk, ook naar ouder werk waar ik nog steeds trots op ben. Lastig om mijn eigen werk op te splitsen in goed-beter-best, zeker als het werk uit een eerdere periode stamt. Maar ook wel een mooie vraag; je geeft jezelf toch behoorlijk bloot. En dat is wat kunst zou moeten zijn/doen.
Er komt nogal wat voorbij in 32 jaar schilderen, schrijven, performen etc. Soms is het werk zelf al weer verdwenen en rest enkel nog de herinnering. Maar toch, ergens blijft een afzonderlijk ding prikkelen in mijn achterhoofd.
1986. Geen geld, veel bravoure. Met olieverf maakte ik vier kleine schilderingen op board. Geëmotioneerd verbeeldde ik het zeer plotseling overlijden van een dierbare (46 jaar). De wereld op zijn kop, gelinkt aan wat verdwijnt.
Meer nog dan het waarom, is het materiaal en de wijze van schilderen, de directheid en de abstract geordende sterrenregen zich gaan nestelen in mijn hoofd. Het beeld vindt zijn eigen weg. Trots verankert in de daad, het gedane dat me verlaat.
Mat dan der Heijden, Zonder titel, 1986, olieverf op board, 23 x 29 cm.
