1 Bart Van Loo – De Bourgondiërs (2)
2 Ilja Leonard Pfeijffer – Grand Hotel Europa (1)
3 Sally Rooney – Normale mensen (-)
4 Thea Beckman – Kruistocht in spijkerbroek (-)
5 Lucinda Riley – De zeven zussen: Maan (3)
6 Tommy Wieringa – Dit is mijn moeder (-)
7 Joseph Roth/Stefan Zweig – Elke vriendschap met mij is verderfelijk (9)
8 Wim Daniëls – Houdoe (-)
9 Stephen Fry – Mythos (-)
10 Ottolenghi – Simpel (-)
Van de drie come backs in deze top-15 is Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckmann de meest opvallende. Een klassieker uit 1973 die voor 2,50 euro in de winkel ligt – zo stimuleert de overheid het lezen.
Ik las ergens dat het taalgebruik van Beckman intussen wat belegen is en de dialogen houterig zijn. Dan is een hertaling niet ver meer. Hertalen is namelijk in. Vorig jaar pleitte oud-hoogleraar Marita Mathijsen voor het hertalen van 19e eeuwse klassiekers omdat ze anders niet gelezen worden.
Een goed idee? Sylvia Witteman maakte onlangs gehakt van de hertaling van Van oude mensen, de dingen die voorbijgaan van Louis Couperus. Ik herinner me dat ik na de theaterversie van Toneelgroep Amsterdam, een jaar of twee geleden, meteen begon met herlezen. Vanwege de prachtige taal.
Bij hertaling denk ik ook aan Waltz nr.2 in de bewerking van André Rieu, een soort klompenversie van wat Shostakovich indertijd bedoelde. In de toneelbewerking van Wolkers’ klassieker Turks fruit is eveneens ingegrepen. Olga blijkt een stuk assertiever dan in het boek, en van tieten of billenkoek is geen sprake meer. Zekers, op het toneel gelden andere wetten, en geen enkele tekst is er heilig. Zo moet het zijn en blijven – en toch voelen we de donkere schaduw van #MeToo.
Deze lijst is samengesteld op basis van actuele verkoopcijfers van de boekhandels Dominicanen (Maastricht), Gianotten Mutsaers (Tilburg), Grim (Hasselt), Krings (Sittard), Malpertuis (Genk), Van Piere (Eindhoven) en De Tribune (Maastricht).
