Laat nooit iemand beweren dat een concert met dertig bezoekers geen onvergetelijke avonden kan opleveren. Of levenslange fans.
Toen ik premier Rutte woensdag tijdens zijn persconferentie hoorde zeggen dat vanaf 1 juli concerten weer mogen, mits met maximaal dertig bezoekers (inclusief het personeel), ging ik bij mezelf te rade: hoeveel concerten met minder dan dertig bezoekers heb ik meegemaakt?
Nog best wat, eigenlijk.
Het meest indrukwekkende was waarschijnlijk dat van American Aquarium in de Sugar Factory in Amsterdam, in maart 2017. Ik had de alternatieve countryband uit Raleigh, North Carolina nooit live gezien, en kende ook maar een paar nummers. Maar volgens mijn vriendin, die al vaker shows van ze had gezien, waren ze live fantastisch en zou ik dat ook vinden.
De Sugar Factory was een klein zaaltje schuin tegenover de Melkweg. Wás, want het ging vorig jaar failliet. Als deze avond representatief was voor de gemiddelde opkomst, begrijp ik dat wel: verspreid over de zaal stonden ongeveer 25 mensen. De band rond zanger/gitarist BJ Barham kwam op en speelde ruim anderhalf uur alsof ze, aan de overkant van de straat, in een uitverkochte grote zaal van de Melkweg stonden.
Het was BJ Barham zelf. Hij gaf iedereen die naar buiten liep een hand en bedankte ons voor onze komst.
Het publiek was enthousiast, maar zelfs 25 enthousiaste mensen kunnen niet doen alsof ze met een paar honderd zijn. Toen we na het laatste nummer onze handen hadden stuk geklapt, kocht ik als kersverse fan van American Aquarium een shirt en een plaat. Daarna liepen we naar de uitgang.
Daar stond iemand die me bekend voorkwam. Het was BJ Barham zelf. Hij gaf iedereen die naar buiten liep een hand en bedankte ons voor onze komst. Zoals hij ook op het podium geen woord vuil had gemaakt aan de lage opkomst, zo was hij nu ook volledig ironie-loos. Hij was oprecht blij dat we waren gekomen en naar zijn nummers hadden geluisterd.
Sinds een week heeft American Aquarium een nieuw album. Ik bestelde het bij de band zelf, op vinyl en cd, samen met twee nieuwe bandshirts. Het album heet Lamentations, gaat over de brokstukken van de Amerikaanse droom en is een van mooiste platen die dit jaar zijn verschenen.
De recensies, van Rolling Stone tot americana-sites, zijn lovend. De plaat belooft eindelijk de verdiende stap te zijn naar een groter publiek. Maar ja. De voorganger uit 2017 kreeg ook goede recensies, en toch stonden we daar met nog geen dertig mensen.
In oktober zou American Aquarium weer komen spelen. Ik neem aan dat dat niet doorgaat, al is dat maximum van dertig mensen misschien niet eens een belemmering. Maar voor de meeste artiesten en voor bijna alle zalen is dat niet te doen, shows draaien met maximaal dertig bezoekers. En toch: laat nooit iemand beweren dat het geen onvergetelijke avonden kan opleveren. Of levenslange fans.
LEON VERDONSCHOT
