Een museum is geen stoffig nest waar te pas en te onpas beelden aan de muur worden gehangen of in de ruimte gezet. Kunstenaars zijn met performances, installaties en multimedia al decennia lang hun ideeën, gevoelens en onderzoeken aan het verbeelden, waarbij “het ervaren” de gebruikte middelen doet verbleken. Soms lukt dat, soms niet.
Ik moet als toeschouwer vaak mijn best doen om enigszins binnen te komen, te willen volgen en mijn vooringenomen standpunten los te laten. Enige informatie of kennis van eerder werk van de betreffende artiest helpt daarbij nog wel eens, al vind ik het soms jammer om niet geheel onbevangen in een expo te kunnen stappen.
In het Kiasma Museum in Helsinki liep ik geheel onvoorbereid een enorme installatie van David Steegmann Mangrané binnen. Het tapijt, de kleuren, slingerkettingen, reukinstallatie, hologrammen, geluiden en afzonderlijke takkenbeelden vormden een buitenaardse wandeling waar geen begin of einde aan zat. Later las ik van onderzoeken in het Braziliaanse regenwoud en biologisch/antropologisch spitwerk. Gelukkig overtrof de ervaring de theorie met gemak.
Kiasma Museum – Helsinki
Daniel Steegmann Mangrané
Installatie Daniel Steegmann, Mangrané Kiasma Museum – Helsinki, 09-04-2023
