Perron Poëzie: Ingmar Heytze
MIJN VRIEND EN IK Een van mijn vrienden lijkt op mij. Wij kregen louter dochters, blij dat het geen zonen zijn. Ik vocht alleen tegen mijzelf, …
MIJN VRIEND EN IK Een van mijn vrienden lijkt op mij. Wij kregen louter dochters, blij dat het geen zonen zijn. Ik vocht alleen tegen mijzelf, …
NIEUWS het kwik stijgt snel. het ijs smelt. we staan met een voet in zee. wat een nieuws je toch in de krant leest. en dan schrijft men: als het n…
Het stilzitten hadden we uit onze benen geschud, onze haren niet gedroogd, de slakken over onze handen laten kruipen. Want de na de regen kwamen ze. …
Zelf En als we ons zelf nu eens achterlieten? Daar gaat het, zonder groeten, mokkend en tobbend opzoek naar iets eters. Het kijkt niet eens o…
De voetstappen die ik achterlaat De voetstappen die ik achterlaat zijn bezit van de grond. Mijn leven is van het verleden. Mijn woord i…
Nu is er weer dat zomerse godlof... Nu is er weer dat zomerse godlof van meisjes die in korte rokken door alle straten fietsen in ons land, ons l…
Vloed In nadagen zaten we onder door de wind geschoren bomen. We keken uit over verschoten rozen al bijna kwijt geraakt aan de tijd. We kuste…
mijn naam is de eerste plek waar ik woon ik geef mijn voorletter de vorm van een dakje de vervolgletters krijgen ramen uit het laatste symbool kring…
in een spleet van het bergmassief troepen trollen samen onze wapensystemen praten met elkaar het voorjaar is door een storm tegen de grond gewerkt…
Lofzang op de kleinste vrijheid De eendagsvlieg leeft precies lang genoeg om zich voort te planten. Hij voedt zich niet, rust niet uit, hij is een …