In een audiovisuele zoektocht naar de essentie van dat Euregio-gevoel heeft kwartiermeester Guido Wevers van VIA 2018 mij als regisseur en presentator de opdracht gegeven om in vijf kortfilms van telkens tien minuten te peilen naar wat ons bindt – en onderscheidt. Noem het een bevraging, noem het een video-essay: hoofdzaak is om straks uit te komen met een eigenzinnig video-project waarin hopelijk duidelijk wordt wie wij zijn, waar we vandaan komen en vooral: waar we collectief naartoe evolueren met de Euregio.
Eén ding werd al meteen duidelijk, iets waarmee ik het niet méér eens kon zijn: het video-project VIA2018 mocht zeker geen klassiek promoplaatje opleveren. Dus geen commercieel geïnspireerd marketing-ding met obligate helikoptershots of flitsende Eurovisiesongfestival-beelden. Neen, dit moest verder gaan dan de doorsnee Vlaanderen Vakantieland-achtige reportages. En dus hebben we gekozen voor een enigszins eigenaardige setting, voor opmerkelijke graphics en voor een geheel eigen film- en presentatiestijl. Het resultaat zal hoe dan ook afwijkend zijn. Ernstig maar met humor, voor zover die omschrijving bestaat. Feiten gekoppeld aan fictie en wensdromen.
In de vijf kortfilms komen thema’s aan bod die één ding gemeen hebben. Namelijk de vaststelling dat all things Euregional opvallend veel eigenschappen vertonen met een zwerm. Een zwerm zoals in een zwerm vogels, maar ook: een zwerm in de filosofische en sociologische betekenis. Hoe gedragen mensen in groep zich? Hoe liggen de verhoudingen tussen bewoners van naburige streken, hoe valt de onderliggende sfeer te beschrijven die hen al dan niet bewust bindt? En vooral: valt er een bijna meetbare verbondenheid te onderscheiden in de Euregio?
Wij denken van wel. Sterker nog: het siert de Euregio-bewoners dat zij zichzelf zien als een zwerm. Hermetisch van vorm, lichtjes diffuus van uitzicht, maar uiterst mobiel en breeddenkend van gedrag. Het zou de ultieme definitie van modern en pan-Europees kunnen zijn.
STIJN MEURIS
