Ze dronk cocktails met Andy Warhol, deelde het bed met Richard Gere en wil in het gezelschap van types als Gloria Steinem en Jeff Bezos de wereld verbeteren. VEERLE WINDELS schetst een portret van modeontwerpster en celebrity Diane von Furstenberg. ‘Ze loopt tegen de tachtig, maar is meer dan ooit een power woman.’

‘Ik stuur je wel een sms’je morgenvroeg, wanneer ik wakker ben’, zegt ze net voor het slapen gaan. Het voelt surrealistisch, maar het is de realiteit; de voorbije uren heb ik doorgebracht op het landgoed van Diane von Furstenberg in Connecticut. Een plek die ik al jaren wilde bezoeken, alleen al vanwege de DvF-archieven die zich hier bevinden. 

Nooit eerder kwam de vraag, nu dus wel. Eind november zou ik, op een maandag, Diane von Furstenberg treffen op het DvF-hoofdkwartier in New York. Maar ze vroeg me naar Connecticut te komen, waar ze woont, op twee uur rijden van de Big Apple. Niet op maandag, maar op zondag. ‘Why don’t you come over and stay the night?’, schreef ze.

Haar landgoed Cloudwalk bestaat uit vier huizen: eentje voor elk van haar twee kinderen, haar studio, waar ze ook haar slaapvertrek heeft, en ‘the main house’, waar ik mag logeren. Luttele minuten nadat de huishoudster me naar mijn slaapvertrek heeft gebracht, hoor ik Dianes stem al op de trap: ‘Verléé…!’ Net als zovele anderen heeft ze moeite met de uitspraak van mijn best wel Vlaamse naam – het weerzien is hartelijk.

Diane von Furstenberg met op de achtergrond portretten van Andy Warhol.

Diane von Furstenberg heeft me altijd gefascineerd. Om diverse redenen: haar succesvolle carrière, haar persoonlijke verhalen, haar gedrevenheid en haar drang tot netwerken tot mensen met elkaar overeenkomen. Ik heb het vaak mogen meemaken. Op vijf minuten regelde ze een interview met topontwerper Marc Jacobs en met de zusjes Rodarte. Wanneer ik haar tijdens de modeweek van New York bezocht, vroeg ze me steevast: ‘Who do you want to meet this season?’ Waarop haar assistente Ellen de opdracht kreeg de afspraak te regelen. Dit was een power woman. En geloof me, ze loopt tegen de tachtig, maar ze is meer dan ooit een power woman.

‘De wrap dress betaalde alle rekeningen. Ze gaf me vrijheid. Ze gaf me de Amerikaanse droom’

Alles begon voor Diane met de wikkeljurk, oftewel de wrap dress. In 1976, twee jaar nadat ze de jurk had gelanceerd, stond ze in een groen exemplaar op de cover van Newsweek. ‘Alles heb ik aan die wrap dress te danken ‘, zegt ze. ‘Die jurk betaalde alle rekeningen. Ze gaf me vrijheid. Ze gaf me de Amerikaanse droom.’

De jurk is even iconisch als de little black dress, de trenchcoat of de smoking voor vrouwen. Zelf heeft ze haar wrap dress altijd gelinkt aan de kracht die ze in vrouwen ontdekt. Vandaar haar slogan ‘Be a woman, wear a dress’ – maar evenzeer: ‘Be the woman you want to be’. Kom op voor jezelf. Laat je niet betuttelen door je omgeving. Je zou de wrap dress kunnen zien als een feministisch statement, al neemt ze dat adjectief zelf liever niet in de mond.

Het ontwerp gaf Diane de kans om een imperium uit te bouwen. Tot tweemaal toe zelfs. Een eerste keer eind jaren zeventig, toen haar Italiaanse fabrikant, Angelo Ferretti, op het hoogtepunt zo’n 25.000 jurken per week afleverde en de ontwerpster de “meest te vermarkten vrouw sinds Coco Chanel” genoemd werd. Een tweede keer in 1998, toen Von Furstenberg haar label opnieuw lanceerde en zich nestelde in het (toen nog niet zo hippe) Meatpacking District van New York.

‘Er zijn tijden geweest dat ik die jurk bijna vervloekte’, zegt ze. ‘Ik wilde vertellen dat ik ook andere dingen kon maken. Tot ik mijn dochter en haar vriendinnen op een avond in zo’n jurk zag binnenwandelen; die dag realiseerde ik me dat mijn wikkeljurk een impact had op verschillende generaties. Inmiddels duikt het ontwerp op in sociologische studies.’ Lachend: ‘It’s easy to put on, and even easier to take off.’

Diane von Furstenberg (1946) werd in Brussel geboren als Diane Halfin. Ze ging vroeg op internaat, eerst in Groot-Brittannië, daarna in Zwitserland. Op haar 23e trouwde ze met de Pruisische prins Egon von Fürstenberg. Het stel kreeg meteen twee kinderen, Tatiana en Alexander. Ze leidden een high society leven dat hen in de hoogste kringen bracht, maar evengoed in het dansmekka van New York in die tijd, Studio 54 waar ze in de jaren zeventig danste met Bianca Jagger, Paloma Picasso en Andy Warhol, de pop-art kunstenaar die haar verschillende keren zou portretteren. Na elke wilde nacht volgde een dag op kantoor, waar ze haar eigen bedrijfje uit de grond stampte en vrij snel doorhad dat ze het ook zonder haar prins kon bolwerken. ‘Het was de wrap dress die mij vooruit stuwde. Niet die titel.’

Diane von Furstenberg met Michelle Obama in een wikkeljurk.

Haar natuurlijke charisma had impact op het succes van haar bedrijf; ‘She fills the room’, zoals de Britten dat zo mooi zeggen. Evengoed heeft ze aandacht voor wat anderen te zeggen hebben. Op haar agenda staan lunchafspraken met Hillary Clinton en Oprah Winfrey, maar ook signeersessies met gewone klanten in een warenhuis in pakweg Dallas, waar ze probleemloos met iedereen op de foto gaat. Die aanpak betaalde zich uit. In 2012 werd ze door Forbes uitgeroepen tot machtigste vrouw in de mode.

Samen met haar man, mediatycoon Barry Diller, zit ze niet verlegen om iets terug te geven aan New York, waar ze als president van de CFDA jarenlang ijverde voor een professionelere aanpak van de New York Fashion Week. Toeristen die de stad bezoeken, zullen niet beseffen dat ze een van de drijvende krachten was achter stadsvernieuwende projecten als The Highline, Meatpacking District en Little Island.

In haar biografie The Woman I Wanted to Be spreekt Diane von Furstenberg probleemloos over foute beslissingen of kantelmomenten in haar leven. Ze zegt in interviews vaak dat ze geen businesswoman is. Of dat ze zich ook – zelfs vaak – een absolute loser voelt. Het heeft tal van artiesten er niet van weerhouden portretten van haar te maken. Uiteraard zijn er de Warhols, die niet alleen in haar bibliotheek in haar appartement in Parijs hangen, maar ook in het DvF-hoofdkwartier in Meatpacking District; The New York Times omschreef haar ooit als ‘the most photographed cheekbones of the 1970s’.

In al die portretten en foto’s zie je haar zoals ze in het leven staat: overtuigd, sterk, genereus. ‘Ik ben blij dat ik oud genoeg ben om de seventies overleefd te hebben’, zegt ze wel eens. En dat ze ‘nog jong genoeg is om vandaag deel uit te maken van een wereld waarin de digitale revolutie centraal staat.’ Dus doet ze voluit mee met Instagram, waar ze ongegeneerd een selfie van zichzelf post. Zonder make-up, in badpak. Na een zwemsessie van twee uur.

Von Furstenberg heeft veel mannen in haar leven gehad, maar ze houdt ook erg van vrouwen. Jarenlang nam ze enkel en alleen vrouwen in dienst. Ze steunt Vital Voices, een welzijnsproject voor vrouwen aan de rand van de maatschappij, en lanceerde in 2010 de DVF Awards, die vrouwen aan de top roemt omwille van hun leiderschap. Eind deze maand worden ze uitgereikt in Venetië, de stad waar ze naar eigen zeggen ‘de winter van haar leven wil doorbrengen’ en zo goed als het kan van de wereld een betere plek wil maken. Zei ik al dat ze een eeuwige optimist is?

Woman Before Fashion. T/m 07.01 in het Brusselse Mode – en Kantmuseum. In oktober verschijnt bij Rizzoli een gelijknamig boek over haar leven en werk.