Geen dingen voor de mooi
Dorieke Schreurs schildert vooral. Al haar werk is terug te brengen tot het thema mens en natuur. Ze noemt zichzelf een buitenkind, een natuurkind. Als 11-jarige tekende ze voor een wedstrijd haar droomberoep: biologe. “Als het niks wordt als bioloog kun je altijd nog gaan tekenen”, sprak een jurylid.
BEELDENDE KUNST_“Giotto is een van de inspiratiebronnen. Mijn vroegere werk ging over emotie en hij was een van de eerste pioniers daarin. Bij mijn onderzoek naar natuurlijke kleurpigmenten ben ik bij hem terug gekomen. Ik hou erg van oude schilderkunst, dat ambachtelijke vind ik heel belangrijk, die kan me zowel in mijn hoofd als in mijn hart raken. Zoals bij Goya, Velazquez of Morandi. In de moderne kunst zoek ik eerder naar werk dat me aan het denken zet. Kunst mag schuren, me uit mijn comfortzone halen. Vooral Courbets schilderij De slaap vind ik een prachtig voorbeeld van hoe iets zijn eigen werkelijkheid kan ontstijgen, meer kan worden dan wat het eigenlijk is zonder het mooier te willen maken. De schoonheid schuilt ook hier juist in de imperfectie, het menselijke. Ook al is in dit werk de mens zelf niet meer aanwezig, net als in mijn nieuwe serie schilderijen.”
THEATER_ “Oom Wanja van Tsjechov vind ik heel indrukwekkend, de hele sfeer die er gecreëerd wordt. Hoe die personages op elkaar werken, je krijgt het gevoel alsof je daar bij hoort. Tsjechov is voor mij literatuur en theater. Je kunt erin lezen. Ik hou ook van een goede uitvoering van Othello van Shakespeare. De laatste tijd ga ik vaker naar dans, dat lijfelijke trekt me aan.”
MUZIEK_“Ik moet altijd het gevoel hebben dat het echt is. Dat gevoel heb ik bijvoorbeeld bij musicals niet. Ik houd van klassieke muziek als ik schilder: Mahler, Dvořák of Chopin. Maar ik mag ook graag op tafel dansen op The Pointer Sisters. Een bijzonder plekje in mijn muziekhart is er wel voor Fiona Apple, mijn jeugd heb ik overleefd met haar en ik grijp er soms tijdens moeilijke periodes weer naar terug. Vooral vanwege de poëtische teksten en het rauwe in haar liedjes. Hetzelfde heb ik met Eddy Vedder, bijvoorbeeld in de soundtrack van Into the Wild.”
BOEKEN_ “Ik groeide op in Reuver. De boeken in de jeugdbibliotheek had ik snel uit. Ik mocht niet door naar de afdeling volwassenen, dus nam ik het pasje van mijn moeder en ging ik zogenaamd voor haar boeken halen. Ik houd van verhalenvertellers die een wereld kunnen creëren waarin je kunt verdwijnen. Zoals Tolkien, Gabriel García Márquez en Umberto Eco. De laatste jaren heb ik veel van John Steinbeck gelezen, ook hier weer dat rauwe dat me zo trekt. Aan een onbekende god is een van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen, ik moet er zo vaak aan denken. Het gaat over geloof en de overgave aan de natuur; over de god die er wel of niet is, ook weer over de relatie tussen mens en natuur.
Als 15-jarige las ik De ontdekking van de hemel van Harry Mulisch. Ik wist toen dat als ik ooit een zoon zou krijgen, ik die Onno zou noemen.”
Beeldend kunstenaar Dorieke Schreurs (Tegelen, 1981) woont en werkt en woont in Eckelrade met echtgenoot en hun drie kinderen. Tijdens Dutch Design Week 2018 in Eindhoven deed ze samen met wetenschappers onderzoek naar milieuvriendelijke alternatieven voor acrylverf.
FILM_“Ik kijk veel en graag. Maar geen zoetsappige Hollywoodfilms. Liever Das Leben der Anderen of The Motorcycle Diaries, over de reis van de jonge Ernesto ‘Che’ Guevara. Mooi dat die films niet de roem of het succes laten zien, maar de weg ernaar toe. Ik wil liefde, dood, ziekte en oorlog zien. Daar mag best een liefdesverhaal over een soldaat en een verpleegster in zitten, maar dat andere verhaal wil ik ook.
Fargo, van de Coen-broers, vind ik een van de beste tv-series van de afgelopen jaren. De personages zijn voor mij geloofwaardige mensen en alles hangt op een bizarre manier met elkaar samen. Prachtig gefilmd ook.”
DESIGN_“Bij veel design denk ik: ik heb er niet zo’n behoefte aan. Voor mij mag een houten schaal van hout zijn en een stenen kom van steen. Natuurlijk mogen die vorm hebben, maar dingen maken om de mooi, dat hoeft voor mij niet. Maar ik kan genieten van slim, functioneel design dat probleemoplossend denken bevordert. De designwereld blijft te vaak hangen in het recyclen van plastics. Dat geloof ik nu wel.
Veel interessanter vind ik het onderzoek op de Brightlands-campus naar biomateriaal, de zoektocht naar nieuwe materialen om producten van te maken.”
MODE_“Zelf draag ik al tien jaar tweedehands kleding. Niets is duurzamer dan gebruiken wat er toch al was. Ik heb een enorme aversie tegen fast fashion. Het is een vraag die gecreëerd wordt, niemand heeft elke drie weken nieuwe kleren nodig, kom op. Waar komt dat vandaan, en wat doet het met ons? Heb je niet veel meer aan iets waarvoor je lang hebt moeten werken of moeten sparen? Of waar iemand lang aan heeft moeten werken, waardoor je de ambachtelijkheid herkent? Wat moet je met vijftig handtassen? Ik heb er één die mijn vader op een rommelmarkt heeft gekocht en voor mij heeft opgeknapt.
Wat bijvoorbeeld ontwerper Jalila Essaïdi doet, van koeienstront textiel maken, dat vind ik prachtig. Ik geloof in de menselijke kracht als het gaat om probleemoplossend denken. Als we anders kunnen denken, zijn de mogelijkheden talloos.”
