Ik lees geen boeken, ik maak boeken >>

Ingrid Godon schuift het boek Uit het kijken kwam het zien over tafel, ze werkte er met tussenpozen twaalf jaar aan en de bijbehorende expositie is net afgelopen. Nu kan ze zich concentreren op een project waarin dertig kunstenaars dertig nieuwe metrostations in Parijs voorzien van een kunstwerk. Dat van haar is straks te zien in Sevran-Livry. 

Fotografie

‘Mijn portretten voor het boek Ik wou met Toon Tellegen zijn geïnspireerd op foto’s van de Waalse fotograaf Norbert Ghisoland (1878-1939). Hij fotografeerde mensen uit de Borinage met een hard leven in een setting die niet klopte, met mooie en dure kleren aan. Je ziet in hun ogen: dit is ons moment. Maar je ziet ook ernstige blikken, die een beetje wegkijken. Ik herkende daarin iets van mezelf. Als kind was tekenen voor mij een vlucht, net als toen ik kanker kreeg, en mijn man verloor. Wie ben ik eigenlijk, vroeg ik mezelf af door die foto’s van Ghisoland. De portretten die ik tekende lagen een hele poos bij uitgever Querido en Toon Tellegen heeft er tekst bij geschreven. Men zei dat we een tandem vormden maar we hebben nooit samengezeten. Het paste, mooier kon het niet zijn.’

Boeken

‘Ik ben geen lezer en daar heb ik me lang over geschaamd omdat ik deel uitmaak van de boekenwereld. Ik ben beeldend ingesteld en snel afgeleid. Ik herinner me dat ik bij mijn oma aan de keukentafel in de stripboeken van Kwik en Flupke van Hergé werd gezogen. Ik had geen notie van het verhaal, het ging om de manier van tekenen. 

Ik koop veel boeken en ik begin er ook aan maar lees ze zelden uit. Maar Marieke Lucas Rijneveld heeft me echt van mijn sokken geblazen. De pijn die in die twee boeken zit, dat onvermogen van mensen, de taal die ze daarvoor gebruikt. Daar ben ik zeer gevoelig voor. 

In de boekenwereld heb ik wel een oplossing gevonden trouwens; ik zeg niet dat ik boeken lees, maar dat ik boeken máák.’ 

’Marieke Lucas Rijneveld heeft me echt van mijn sokken geblazen’

Muziek

‘Je kunt mijn voorkeur beluisteren bij De Liefhebber op Klara Radio, ha ha. Ik hou van opera. Orfeo ed Euridice van Christoph Willibald Gluck (1714-1787) maakte op mij een diepe indruk. De muziek is prachtig en de enscenering van Romeo Castellucci heel bijzonder. Bij aanvang van het stuk vertrok men live met een camera vanuit de Munt in Brussel naar een ziekenhuis waar een jonge verlamde vrouw lag met een lockdownsyndroom. Die tocht en haar verhaal liepen gelijk met dat van Orpheus en Eurydice. Wat een beleving. 

Ik hou meer van vocaal dan van symfonisch, ik trek eropuit voor de stemmen van Andreas Scholl en Philippe Jaroussky. Als ik ooit mag terugkomen op aarde dan graag als operastem of als trekvogel. Een instrument kunnen spelen lijkt me fantastisch maar als je je eigen stembanden kunt beheersen, dat is pas echt straf.’   

Film

‘Wat die trekvogels betreft: er komen hier vaak ganzen over, op weg naar het domein van modeontwerper Dries van Noten even verderop waar ze foerageren. Vanaf mijn terras kan ik de vleugels horen zwiepen, zo dichtbij zijn ze. Ik zag de documentaire Le peuple migrateur waarin ze in de lucht werden gefilmd. Ze hebben iets menselijks alsof ze steeds ruzie maken of discussiëren.  

In the Mood for Love van Wong Kar-wai is een esthetische film met prachtige muziek, uitgekiende beelden en een grote sensualiteit. Ik hou van de sfeer die hij oproept, zijn filmbeelden zijn net schilderijen.

Tijdens de lockdown nam ik een abonnement op Netflix. Wat me bijbleef is Afterlife van Ricky Gervais. Ik kende hem van The office. De diepmenselijke, gevoelige, bizarre figuren die hij ten tonele brengt, die ondanks al hun kleinmenselijke, soms karikaturale kantjes mooi overeind blijven, zijn prachtig. Ook Shtisel vond ik een mooie en ontroerende serie. Je krijgt inkijk in het leven van een streng orthodoxe familie. De levensechte, kwetsbare personages en hun verhaal wisten mij helemaal in te pakken.’ 

Theater

‘Studio Orka is heel fantasierijk, al mixen ze emoties en pijn in hun voorstellingen. Voor mij is dit puur genieten. Ik heb iets met Jaco Van Dormael. Ik heb zo geweend om Toto les héros, er is iets dat mij onwaarschijnlijk raakt in die personages. In Tout nouveau testament zit een scène met handen die hij later met zijn vrouw, de choreografe Michèle Anne De Mey, op scène uitwerkte onder de titel Cold Blood. De personages zijn handen die gevoelens uitbeelden. Heel ingenieus, zeer authentiek, dan smelt in mij de poëzie.’ 

Dans

‘Pina Bausch! De combinatie van muziek en dans kan me zeer ontroeren. Haar werk is visueel, muzikaal, vol vreugde en strijd. Die film van Wim Wenders over haar kan ik blijven zien. Ik heb alle dansers uit de film op toneel gezien, de nieuwe generatie neemt het nu over.’

Beeldende kunst

‘Een enorme inspiratiebron voor mij als illustrator. Vooral de portretten van de Vlaamse primitieven. En dan: Piero della Francesca (1412-1492). De periode, maar vooral: hij. We gingen vroeger naar Arezzo, nog in de tijd dat de priester de deur van de San Francesco-kerk nog even opende als die dicht was. De figuren in zijn schilderijen zijn zo sterk en fragiel, er zit een onderdrukte kracht in. Er is verstilling en poëzie. Soms denk ik dat ik mezelf daarin herken. Mensen zeggen over mijn werk dat het fragiel maar ook krachtig is. Dat zoek ik en probeer het op papier te krijgen.’ 

foto Samira Jacobs

Illustrator Ingrid Godon (Wilrijk, 1958) won in 2001 samen met André Sollie de Gouden Griffel voor Wachten op matroos. De samenwerking met Toon Tellegen betekende voor haar de grote doorbraak, ze maakten samen zes boeken. Godon woont en werkt in Lier, bij Antwerpen.

ingridgodon.be