De voorkeur van… Roy op het Veld

Van Bommel Van Dam. Hij bestelde een LOI-cursus journalistiek omdat hij schrijven zo leuk vond. In de kelder van zijn nieuwbouwhuis in Maastricht – waar zijn boeken staan – snelt hij door zijn loopbaan.

Zonder één verhaal te hebben geschreven werd hij in februari 1997 – de internethype was aanstaande – aangenomen bij een automatiseringsnieuwsblad van VNU. Een maand later zat hij voor een artikel over IBM al in het vliegtuig naar de VS.

Radio

“Op mijn eerste werkdag als hoofdredacteur van de Limburgse kranten, op maandag twee mei, reed ik van mijn hotel in Maastricht naar Sittard en dacht: laat ik L1 opzetten voor het Limburgse nieuws. Eerst hoorde ik dat De Limburger werd voorgelezen vóór het ANP-bulletin van acht uur en toen volgde Choco Choco. Ken je dat? Een dagelijks terugkerend spelletje; ze zetten op de redactie een rij bekertjes neer. Luisteraars kunnen bellen en als ze raden onder welk bekertje een balletje zit, krijgen ze een chocoladepakket. Ik heb dat een tijdje vol gehouden, maar nu luister ik in de auto naar Radio 2, Radio 4 of BNR Nieuwsradio dat een band heeft met mijn vorige werkgever het Financieele Dagblad. BNR is sneller dan Radio 1 en bespaart je knerpend grind. Je weet wel, van die reportages die beginnen met: “We lopen hier…” Ben je vijf minuten verder eer je iets weet.”

Beeldende kunst

“Na mijn studie aan de TU in Eindhoven werkte ik een jaar of drie in het weekend als suppoost in museum Van Bommel Van Dam in Venlo. Soms zaten we er op zaterdag met twee man en kwamen er drie bezoekers. Dat vond ik echt schokkend. Waarom bestaat zo’n museum er als er maar drie mensen komen? Enkele schilderijen zijn me bijgebleven, zoals Wandelaars in een ver grasland van Gèr Boosten, Zee van Edgar Fernhout en Detail in scheepsdek van Marinus Fuit. Ik heb er niet veel verstand van maar bezoek sindsdien wel musea als ik op reis ben.”

INTERNET

“Op zaterdag liggen hier vier kranten op tafel: de Limburger, de Volkskrant, de Telegraaf en het Financieele Dagblad (FD). Ik lees veel online, ik heb standaard in mijn browser allerlei webpagina’s open. Bij het Financieele Dagblad hebben we in 2004 het redactieproces radicaal veranderd omwille van de digitalisering. We moesten van de krantenreflex af. Redacteuren moesten voor de site schrijven en de eindredactie bepaalde ’s avonds wel of het ook in de papieren krant terecht kwam. Waarom zou een lezer tot de volgende ochtend moeten wachten op een stuk over het afscheid van Gerrit Zalm terwijl het al om twaalf uur ’s middags klaar is? Er was drie weken chaos en weerstand. Van de een op de andere dag verdubbelde het aantal bezoekers op onze site. Bij het FD is de krant niet meer het primaire platform. Bij De Limburger zal dat proces dat langer duren.”

Fotografie

“Het werk van Marie Cecile Thijs vind ik echt goed. Ze maakte voor het FD elke week een food-portrait, fotografeerde steeds één ingrediënt, een kikkererwt of een artisjok. Haar foto’s zijn bijna schilderijen, de belichting is fantastisch. Soms werkt ze een hele week aan een foto.”

Boeken

“Ik lees voor het slapen gaan, nu de biografie van een dochter van Stalin. Toen ik hoorde dat Misplaced Childhood van Marillion gebaseerd was op een boek van Hermann Hesse ben ik alles van Hesse gaan lezen. Het was mijn ontdekking van de literatuur, daarna heb ik alles gelezen van Thomas Mann, vervolgens Kafka en de halve Russische bibliotheek, toen ik als suppoost in het museum werkte. In het vliegtuig naar New York las ik Moon Palace van Paul Auster. Inmiddels heb ik alles van Auster gelezen. Ja, ik lees wel in rijtjes. Ik lees vrij veel over de Tweede Wereldoorlog. Zoals Tot de laatste man van Ian Kershaw. Over waarom de Duitsers na de invasie van de geallieerden de oorlog niet zijn gestopt. Geweldig boek, al is het 150 pagina’s te lang en een tikkeltje te academisch.”

Muziek

“Ik heb mijn cd’s aan de verhuizers mee gegeven. Ik luister vooral via Spotify. Dat is zo’n groot universum dat ik laatst bedacht dat ik al twee jaar niks meer van Elvis Costello had beluisterd. Ik ben een fan sinds ik hem zag op Rock Werchter in 2005. Ik hou van zijn stem. Het mooie van Spotify is dat je op basis van je luistergedrag wekelijks een lijst met aanraders krijgt. Ik luister ook graag naar klassieke muziek. Maar als popliefhebber had ik geen idee wat ik nu hoorde. Dan helpt zo’n Spotify-top-50 playlist van Bach wel.”

Roy op het Veld (Tegelen, 1970) is hoofdredacteur van Dagblad De Limburger en het Limburgs Dagblad. Eerder werkte hij voor het Financieele Dagblad. Hij woont in Maastricht, is getrouwd en heeft twee kinderen.