De wereld op twee vierkante centimeter

Drie jaar geleden ben ik de bouw-je-eigen-huis uitdaging aangegaan. Kinderen volwassen en inspelen op een toekomstig levensloopbestendige behoefte. Een duurzaam huis op maat met alle comfort en ingebouwde immuniteit voor stijgende energieprijzen. Wel zo fijn. Maar misschien is wel het meest bijzondere van de verhuizing geweest, dat het een disruptief moment was in het verzamelen van spullen. Heel veel van die heb-ik-nog wel-eens-nodig spullen, toch-jammer-om-weg-te-doen spullen, dat-is-leuk-voor-de-kleinkinderen spullen of dat-is-wel-heel-zeldzaam spullen moesten eraan geloven. Zelfs een tweede leven via Marktplaats zat er niet in.

Een blauwe en twee rode insteekalbums vol postzegels overleefden het ontspullen. Als tiener, dus zo rond 1970, was ik lid van een filatelistenvereniging, zeg maar de opvolger van postduivenmelkers clubs en voorganger van de e-mail verzamelende NFT-community. Deze vroege verzamelbehoefte was wellicht een voorteken dat ik me thuis zou voelen in een museum waar collectioneren een groot goed is. 

Zelfs een tweede leven via Marktplaats zat er niet in.

De albums herbergen postfris en gestempeld kinderzegels uit twintig jaar, de hele wereld en veel verhalen op kleine vierkantjes met kartelrandjes en plakkerig spul achterop. Deze postzegelverzameling zou wel eens veel geld waard kunnen zijn!

Terwijl het 8-uur journaal de volksverhuizing vanuit Oekraïne, ingegeven door een brute oorlog, schrijnend in beeld brengt, kom ik via zegels uit Polska, Magyar Posta en Posta Romana uit bij de CCCP, de Unie der Socialistische Sovjet Republieken. Een historie ontvouwt zich voor mijn ogen door de optelsom van de kleine papieren verhalenvertellers. Een zegel met de afbeelding van een rode ster van verdienste roept bij mij de vraag op of de Russische soldaten in Oekraïne vechten voor de Russische eer, geld of om uit de gevangenis te blijven. Elke zegel een stukje van een ver verleden dat nu weer zo dichtbij is. Eigenlijk was ik van plan te kijken of ik mijn postzegels niet van de hand kon doen. Voor wie zou ik ze bewaren? 

Ik hou ze nog even bij me, ze vertellen veel meer dan een 8-uur journaal.

HANS GUBBELS

Timo de Rijk, directeur van het Design Museum Den Bosch, en Hans Gubbels, directeur van Discovery Museum Kerkrade, schrijven op deze plek bij toerbeurt over design en andere zaken.