Aan het begin van de vorige eeuw hebben we het verleden afgeschaft, aan het eind ervan droegen we de toekomst ten grave. Tot nu toe is de 21e eeuw de eeuw van ‘I want it here and I want it now’, maar ook dat feestje loopt binnenkort ten einde.
De slinger van de klok beweegt alweer de andere kant op. De interesse in het verleden is terug, en ook de toekomst trekt weer aandacht: er komt een nationaal historisch museum en ‘duurzaamheid’ was, vanwege de klimaatramp die op ons af schijnt te komen, het hipste woord van 2007.
Eigenlijk hadden we al een historisch museum, het Rijksmuseum, maar dat is alweer een jaar of vier dicht, en daar komen er nog zeker vier bij. Ter voorbereiding van de glorieuze come back na een ingrijpende restauratie, ironisch geleid door Spanjaarden en Limburgers. We staan er in dit nummer uitgebreid bij stil.
Angst voor de toekomst is nergens voor nodig, zei architect Hubert-Jan Henket in de Peutzlezing waarvan we in dit nummer een verkorte versie presenteren. Henket ontleedt het DNA van Heerlen en komt tot de conclusie dat er een mooie toekomst gloort voor zijn geboortestad. “We moeten Heerlen niet meer bekijken als een Zuid-Limburgse probleemstad, maar als een toekomstgericht onderdeel van een grote urbanisatie in de Euregio.”
Durf de grenzen weg te denken, luidt de oproep van Henket. Het is precies wat Marc en Nicole Maurer deden met hun metroplattegrond van de fictieve stad Eutropolis, een kopie van de Londense plattegrond met stations als Sittard, Hasselt en Düren. Afstanden zitten, net als grenzen, vooral in ons hoofd.
De Maurers bijten het spits af in de nieuwe reeks ZL Fonds, een maandelijks platform voor (jonge) kunstenaars in dit blad. Daarnaast biedt Zuiderlucht de deelnemers ook de mogelijkheid tot een solo expositie in Maastricht (Galerie Stevens) en Venlo (galerie New Untitled).
Verder in dit nummer: waarom de Vlaamse Sarah Bettens terugkeerde naar Europa, exposities van Nederlandse fotografen in Krefeld en Aken, bootleg-dvd’s van optredens van Bruce Springsteen, het geheim achter een overvolle kerk in Maastricht en het DNA in het kunstenaarschap van Piet en Antoine Berghs, vader en zoon. O ja, nog een gezond 2008 toegewenst!