Wie zaait, zal oogsten. De verkiezingen voor het Europese Parlement komen eraan, we leven in nationalistische tijden en houden ons hart vast. Tegelijkertijd gebeuren er dingen in de Oekraïne die we twee maanden geleden voor onmogelijk hadden gehouden. Toen was onze premier in Sotsji om te dialogen met Wladimir Poetin, chef landjepik inmiddels, met wie onze koning vervolgens gezellig zat af te pilzen.

Ondanks de nationalistische anti-EU stemming realiseren we ons door de situatie in Oekraïne wat ‘Europa’ de afgelopen halve eeuw heeft opgeleverd: een totale ontwenning aan oorlogsdreiging en militaire intimidatie. We beleven de gebeurtenissen als slaapwandelaars, wanneer we zo meteen met de voeten over een natte dweil lopen, is alles voorbij.

Maar ligt die dweil er wel?

In het Westen is de-escalatie het toverwoord. Begrijpelijk, dezer dagen wordt het uitbreken van de Grote Oorlog 1914-1918 herdacht: hoe de kersverse natiestaten als kruiend ijs naar de grootste menselijke slachtpartij uit de geschiedenis schoven. Het ontketende nationalisme kostte in vier jaar tijd negen miljoen doden, ze vielen voor het grootste deel op een paar vierkante kilometer akkerveld in België en Noord-Frankrijk,.

De verschrikkingen van wat we later de Eerste Wereldoorlog zijn gaan noemen, worden momenteel in alle media uitgestald. Duncan Liefferink bezocht voor Zuiderlucht in Wuppertal de tentoonstelling Menschenschlachthaus. Hij moest af en toe naar buiten om te ontsnappen aan de hem daar voorgeschotelde gruwelen. Waarna hij, eenmaal bijgekomen, concludeerde dat de literatuur een betere chroniqueur is dan de beeldende kunst. Bij deze gruwelen “moet het beeld passen en neemt het woord het over.”

Terwijl de gebeurtenissen in Oekraïne naar een niet te vermoeden climax snellen, proberen we de draad van het dagelijkse leven vast te houden. Zo proberen we in dit nummer na te gaan waar, nu de titel uit het vizier is, de beloofde miljoenen van Maastricht Culturele Hoofdstad 2018 zijn gebleven. Gaan ze, zoals beloofd, naar cultuur? Of zijn die keiharde beloftes alweer vermalen door nieuwe politieke realiteiten?

Verder in dit nummer: hoe de participatie-opdracht van de overheid het theater heeft bereikt, en waarom – volgens Cyrille Offermans – schrijver Willem Jan Otten een goede winnaar is van de PC Hooftprijs, zij het dat de eind vorig jaar overleden Jacq Vogelaar een betere laureaat zou zijn geweest. Annemarie Staaks beschrijft nieuwe high tech modetrends die te zien zijn in Museum de Kantfabriek in Horst, terwijl interim-directeur Kor Bonnema in een interview uitlegt waarom hij, nu hij cultuurhuis Schunck in Heerlen weer op de poten heeft, eigenlijk best wel wil aanblijven.

Lees ook over de twee staarten van de Limburgse leeuw, over het belang van de opgravingen van een vroeg-middeleeuws klooster in Susteren, en over Boudewijn Poelmann, de loterijkoning die nu als bedrijvendokter in de boeken gaat. Ten slotte, niet als laatste, zijn er de belevenissen van onze junior-reporters in kidZonLine. Ook online te volgen, via www.kidzonline.eu, de vetste jongerensite van Nederland en Vlaanderen.

Enjoy!