Bijna acht jaar heb ik een stad gewoond die zichzelf als Bourgondisch beschouwt. Aanvankelijk kreeg ik van die status weinig mee. Als student leefde ik ’s ochtends op havermout en appels, ’s avonds at ik in het eetcafé waar ik een bijbaantje in de keuken had. Na mijn shift spoelde ik een salade met stokbrood weg met een gin-tonic.

Uit eten zat er in die tijd niet in. Ik was het ook niet gewend. Van huis uit had ik de gewoonte om het aanbod in een restaurant te beoordelen op basis van je eigen kookkunsten. In de meeste eetgelegenheden loopt dat uit op “Dat kunnen we thuis ook, voor een kwart van de prijs.” Gelukkig is mijn familie niet gewoon op dezelfde manier te kijken naar kunst – al zijn die mensen er wel: “Een doek helemaal blauw schilderen? Dat kan ik thuis ook.”

Het leven beoordelen op basis van wat je zelf ook zou kunnen, wordt snel saai.

Ik sloot me aan bij een groep studenten die biologisch voedsel inkocht bij een groothandel, in flinke hoeveelheden, voor scherpe prijzen. Voortaan at ik lekker knapperige en verantwoord verbouwde houvermout uit een vijf kilo zak. Van culinair geluk was nog steeds geen sprake, ook niet toen ik vaker uit ging eten.

Een Bourgondisch gevoel ontwikkelde zich pas toen een vriend me door een rusteloze fase hielp door me regelmatig een rijkelijk gekruide tajine voor te zetten, witte wijn te (blijven) schenken, er voor me te zijn en te luisteren. Goed eten kwam samen met goed gezelschap. Een ingenieuze maar niet altijd vanzelfsprekende formule.

Jo Lemmens van Restaurant U in Genk heeft zijn concept op een vergelijkbare formule gebaseerd. In zijn restaurant zit u samen met maximaal veertien gasten aan een bar die (een deel van) de keuken als een U omarmt. Als vanzelf raak je in gesprek met elkaar, het menu biedt meer dan genoeg aanknopingspunten daartoe.

En al even interessante bar, in dit geval van bruin-goudkleurig terrazzo, heeft het nieuwe café-restaurant Normandy zichzelf gegund. Naar ontwerp van architect en voormalig Rijksbouwmeester Jo Coenen ontstond in het stadsdeel Wyck in Maastricht een lichte en sfeervolle brasserie (zie pagina 7).

Wanneer u tóch in Maastricht bent, ga dan ook langs bij klankwerkplaats Intro. Elke derde dinsdag van de maand serveert Hadassa Smit hier, voorafgaand aan een concert, een diner. De ingrediënten komen veelal uit eigen tuin, zijn eigenhandig bereid en als het even kan geïnspireerd op de muziek van de avond.

Eerlijk is eerlijk: dat hadden u en ik thuis niet voor elkaar gekregen.

CHRISTIANE GRONENBERG | bladmanager
c.gronenberg@zuiderlucht.eu