Ooit in Eupen geweest, het schattige Eifelstadje dat door een speling van het lot binnen de Belgische landsgrenzen terechtkwam? Wij wel. Nu Eupen op het affiche staat van de stedenband die Maastricht opstuwt naar de titel van Culturele Hoofdstad van Europa, werden we nieuwsgierig.
Of Eupen de moeite van een bezoek waard is? Wie van een Tiroler feest dicht bij huis houdt, komt er aan zijn gerief. Ook sportliefhebbers die van exotica houden, moeten er beslist naar toe. De panda’s, bijnaam van de zwart-wit geklede lokale trots KAS Eupen, proberen dit jaar terug te keren op het hoogste Belgische voetbalniveau. Met een vooral uit gekleurde wereldburgers bestaand elftal, bijeen gekocht door een kapitaalkrachtige voetbalschool uit Qatar die sinds vorig jaar ook eigenaar van de club is. En verder? Kunstliefhebbers kunnen terecht bij ikob, waarvan de nieuwe directeur zich afvraagt of het centrum wel bestaansrecht heeft. Enfin. Emile Hollman bezocht het nog geen 20.000 inwoners tellende stadje, en brengt verslag uit.
Misschien omdat het zomer is, gingen we ook voor de andere items verder op pad dan gebruikelijk. Er is een breed uitwaaierende beschouwing over het gelukzalige gevoel van vertraging waar we met zijn allen naar op zoek zijn, die uiteindelijk landt op een terrasje in Venetië. Duncan Liefferink bekeek de overzichtstentoonstelling van Marc Mulders in Den Bosch, en deed op de terugweg Museum De Wieger aan in Deurne. Er is een interview met Kazem Abdullah, dirigent van het Sinfonieorchester in Aken, een wereldburger die geen weet heeft van een fusie tussen LSO en het Brabants Orkest. En we gingen op zoek naar de nieuwe toekomst van het breien, een lekker zomers artikel dus. In de fotorubriek C-More figureert Joan van Barneveld, een Limburgse jongen die binnenkort exposeert in New York en Los Angeles.
Dichter bij huis is de teller van onze campagne WORD 1 VAN DE 1000 inmiddels de 700 gepasseerd. Onderdeel van die campagne is het uitloten van kunstwerken onder al die Zuiderlucht-begunstigers, de (goodwill)abonnees die het blad elke maand in de bus krijgen. De eerste vijf kunstwerken zijn inmiddels op de plaats van bestemming aangekomen. De volgende tranche had onderweg kunnen zijn, ware het niet dat de verloting is uitgesteld – ook notarissen gaan op vakantie. Voor verdere informatie zie de pagina hiernaast, social media en www.zuiderluchtmoetblijven.eu
Intussen hebben we hartelijk gelachen om het gerucht dat Zuiderlucht een ‘grote sponsor’ heeft gestrikt en daarmee de exploitatie voor de komende jaren veiliggesteld. Met beide handen op het hart kan ik dat tegenspreken. Op een sponsor zitten we misschien ook niet te wachten. Een investeerder, ja, die zou welkom zijn. Want we hebben plannen genoeg.
Ten slotte. In het nieuwe leesseizoen, dat door onopgehelderde redenen altijd in september begint, zult u het zonder de Terloopse herinneringen van Pieter Beek moeten doen. Pieter meent dat zijn pen is opgedroogd, en hoe we hem ook tegenspreken, hij wijkt niet van dat standpunt af. In dit nummer, bij wijze van afscheid, zijn eigen favoriet van de afgelopen jaren: Mamma Sicilia, een ode aan zijn tweede vaderland, uit januari 2010.
