Twee maanden geleden brachten we ons vijftigste nummer uit. Een mijlpaal die me was ontschoten, er had natuurlijk een gouden kransje met 50 op de cover moeten staan. Daarvoor is het nu te laat. Een terugblik dan maar? Och, dat doen we in maart 2012 wel, als we vijf jaar bestaan. Dan zullen we ook vooruitblikken, naar een toekomst die voor ons allen met de dag minder vanzelfsprekend wordt.

Dat blijkt ook uit een brandbrief van kunst- en cultuurtijdschriften aan staatssecretaris Zijlstra, die hen vanaf 2013 niet meer wil subsidiëren. Vooraf: we hebben die brief niet ondertekend. Omdat ons niets is gevraagd (Amsterdam ligt veel verder van Maastricht dan omgekeerd), en omdat het ons niet aangaat. Wij werken namelijk zonder subsidie.

Dat is niet evident. Veel mensen gaan ervan uit, zo heb ik gemerkt, dat Zuiderlucht een gesubsidieerd blad is. Er zijn er zelfs die dat met overgave rondbazuinen. Waarom? Geen idee. Misschien omdat ze denken dat álles in de cultuursector gesubsidieerd wordt (wat onzin is), en daarmee wij dus ook, en dat we mooi-weerspelers zijn die elk jaar bij een of andere overheid hun handje ophouden. Misschien is het een indirecte manier van prijzen: dat het bijna ongelooflijk is dat we een gratis blad maken zonder subsidie.

Wie weet.

Dit decembernummer is traditioneel gevuld met interviews, voorzien van prachtige fotografie door Perry Schrijvers. Dit jaar met kunstenaars die zijn uitgevlogen om hun droom te volgen: in het theater, in de bioscoop, in het museum, op het concertpodium, achter de laptop. Ze hebben hun talent verzilverd, zonder hun land van herkomst te vergeten. Regisseur Theu Boermans: “Je kunt de theaterman wel uit Limburg halen, maar Limburg niet uit de theaterman.” (De chauvinistische PVV-stemmer uit Venlo die nu instemmend zit te knikken, nodig ik uit in dit citaat Limburg te vervangen door Turkije).

Onlangs hoorde ik van een gezelschap dat na een bezoek aan de tentoonstelling Out of Storage (zie de special bij dit nummer) in een discussie verzeilde over de vraag of de betrokken kunstenaars hun niet altijd even makkelijk te ontrafelen werk ook gemaakt zouden hebben als ze geen subsidie hadden gehad. Dát is inmiddels het niveau van een maatschappelijk debat dat is aangevuurd door opinion leaders die zich niet laten hinderen door enige kennis. Een tegengeluid dan maar: de mij bekende kunstenaars die dit jaar hun basisbeurs zijn kwijtgeraakt, beunen inmiddels bij als barman, kamermeisje of timmerman – en maken nog exact dezelfde kunst als vóór Zijlstra.

Dat is wat we u en onszelf in deze dolgedraaide wereld toewensen: een onverstoorbaar 2012.

WIDO SMEETS

hoofdredacteur

w.smeets@zuiderlucht.eu