De Amerikaanse fotograaf Alex Webb werkt graag in gebieden waar het een beetje schuurt. Dat schurende fotografeert hij op een dichterlijke manier, zo valt nu te zien in Museum Helmond.

Zou ‘ie de knaap hebben gevraagd de bal op zijn vinger te laten rondtollen? Niets is onmogelijk bij Alex Webb; waarschijnlijker is dat de Magnum-fotograaf ook hier in Mexico zijn feilloze gevoel voor hét moment heeft aangeboord. Henri Cartier-Bresson mag op dat vlak zijn grote voorbeeld zijn, zelf heeft hij eveneens een neus om op exact het juiste moment af te drukken.

Zoals in Tehuantepec in Mexico dus, waar hij in 1985 een stel spelende jongens op een plein fotografeerde. Werkelijk alles klopt aan de foto; compositorisch staat het als een huis. En het is een schoolvoorbeeld van wat je met kleur kunt doen. Het blauw als dragende tint, in de kerk op de achtergrond, op de zuil op de voorgrond, waarop een knulletje staat met een blauw shirtje aan en dan natuurlijk die bal, tollend op zijn vinger, nog meer op de voorgrond. Een goeddeels blauwe bal, uiteraard. En vanzelfsprekend zit die bal net even uit het midden van de foto, waardoor het beeld veel spannender wordt. 

Alex Webb, Spelende Mexicaans kinderen op een binnenpaats.

Alex Webb (San Francisco, 1952) fotografeert bij voorkeur in gebieden waar mensen het moeilijk hebben. Op de grens van de VS en Mexico bijvoorbeeld, of in het Caraïbisch gebied. En hij fotografeert daar waar je de leefomstandigheden het beste ervaart: op straat.

Webb – straatfotograaf pur sang – maakt graag complexe foto’s. Anders dan veel van zijn Magnum-vrienden, die hun beelden graag sober houden, schept hij er zichtbaar genoegen in om ingewikkelde composities te maken. Er gebeurt veel, heel veel op zijn foto’s: qua handeling, qua structuur, qua kleur. En altijd klopt het, zijn de elementen zo samengebracht dat er weer een echte Webb-foto is samengesteld. Haïtianen in de volle zon, een mijmerende man in Istanbul of Amerikaanse agenten die Mexicaanse vluchtelingen oppakken; de verhalen laten zich, gelaagd als ze zijn, langzaam lezen.

Misschien is zijn werk, anders dan dat van collega’s als Carl De Keyzer, Martin Parr of Eve Arnold, minder registrerend, en eerder poëtisch. Het heeft misschien met zijn verleden te maken: hij studeerde geschiedenis en literatuur aan Harvard University voordat hij aan de fotografie ging. Een poëtische straatfotograaf, dat is Alex Webb. (RS)

Alex Webb, Errand and Epiphany / Photographs 1978-2022. T/m 24.09 in Museum Helmond. museumhelmond.nl