Ze staan straks wat verloren in een hoekje op iedere verdieping van het Bonnefantenmuseum, de rolstoelen van Laura Lima. Voorzien van het zitgedeelte van iconische stoelontwerpen uit de 20e eeuw. “Normaal wil je zo’n stoel niet eens uitproberen. Nu wil je er zo mee weg rijden.”
In het oeuvre van Laura Lima zijn ze niet te missen: rolstoelen gebaseerd op iconische stoelontwerpen uit het modernisme. Die de handtekening dragen van ontwerpers als Ray en Charles Eames, Le Corbusier, Marcel Breuer of Harry Bertoia. Lima zelf kan wel gniffelen om haar eigen knipoog, maar ze is tegelijkertijd bloedserieus. “Dit gaat niet over toegankelijkheid of zo”, waarschuwt ze. “Dit gaat over de wereld die we om ons heen creëren, hoe we die vorm geven. Door klassieke stoelen te transformeren in rolstoelen, probeer ik mensen anders naar de dingen te laten kijken.”
De rolstoelen mogen gepimpt zijn naar vermaard recept, aan de functionaliteit wil Lima niet tornen. Ze staan niet uitgelicht op een prominente plek in een museum, maar wachten in een hoek met de rug tegen de muur op een gebruiker. Hun lot is niet wezenlijk anders dan dat van andere publieke rolstoelen. Niet dat er veel gebruik van wordt gemaakt trouwens, maar ook daar is het Lima dus niet om te doen.
In de praktijk krijgen de technici van een museum van Lima de opdracht een rolstoel te voorzien van de opbouw van een bekende ontwerpers-stoel uit de modernistische canon. Haar collectie is inmiddels zo’n tien karretjes groot. Omdat het modernisme wordt gezien als een typisch westers verschijnsel, voegde ze aan het illustere gezelschap ook een Braziliaanse modernist als Paulo Mendes da Rocha toe. In Maastricht wil ze aandacht voor ontwerpers die met de streek verbonden zijn, zoals de uit Aken afkomstige Mies van der Rohe, een Nederlandse ontwerper als Gerrit Rietveld en wellicht ook Aldo Rossi, de architect van het Bonnefantenmuseum.
Foto: Pascale Leenders
Rolly Brouwers, werkzaam bij de technische dienst van het Bonnefanten, heeft er schik in. Het is weer eens wat anders dan een schilderij ophangen of een muurtje schilderen. Brouwers, zelf opgeleid als kunstenaar, is verrukt van het idee van Lima, ook omdat hij van haar leerde dat veel stoelontwerpers zich hebben laten inspireren door ziekenhuismeubilair. Hij mag vijf rolstoelen ombouwen tot een designer chair op wieltjes. De rolstoelen naar voorbeelden van Eames (leer en dikke schuimlaag), Le Corbusier (paardenhuid) en Mies Van der Rohe zijn al klaar. Die van Rietveld en Charles Rennie Mackintosh moet hij nog maken. “Customizen”, noemt hij het zelf. De Mies van der Rohe-rolstoel heeft Lima elders in het museum al in gebruik. “Kennelijk stond daar geen stoel.”
Met minieme aanpassingen past hij de klassieke rolstoelen aan: hij buigt verbreedt buizen en assen waar nodig, zodat de kuip van het origineel in het frame van de rolstoel past.
De originele stoelen komen uit vintagewinkels of van eBay. Hij nodigt uit om in het bruine leer van Ray en Charles Eames te gaan zitten. “Zo zit je toch als een gladiator? Normaal wil je zo’n rolstoel niet eens uitproberen. Nu wil je er zo mee weg rijden.”
Laura Lima wil vooral niet te zwaar op de hand zijn als het om de rolstoelen gaat. “Ik moest vreselijk lachen toen ik op het idee kwam. Kunst is een serieuze aangelegenheid. Maar als je me vraagt wat kunst doet, laat ik in het antwoord graag enige ironie doorklinken.”
Portretfoto: Harry Heuts
