Het mooie van literatuur en poëzie is het beeld dat gaandeweg komt bovendrijven. Natuurlijk gaat het ook over ritme, rijm, evenwicht of juist desoriëntatie, maar voor mij zijn het eerst en vooral de beelden die opgeroepen worden, waarna herinneringen, gevoelens en verwachtingen een eigen leven gaan leiden.
Misschien is wat er staat, mits goed opgeschreven, wel ondergeschikt. Goed is in mijn geval: beelden oproepend.
In 2015 maakte ik ZP-1, een soort zelfportret. De tekst About now is met enige moeite nog te achterhalen. Verder staat 51, mijn leeftijd destijds, keer de letter N op het paneel, in een ovaal rondom een zwarte en een witte vorm.
Helemaal mij, de beelden moet je zelf zien.
Mat van der Heijden, Z.P.1, 2015, olie-tape-board, 56-47 cm
