Elise onderweg

voor wonen, werken en diverse activiteiten, waarbij de oude gebouwen zoals loodsen voor een groot deel behouden blijven. Al in 1863 had Tilburg een station, het huidige stamt uit 1965. Opvallend is de uit geel baksteen opgetrokken klokkentoren, vanwege haar bijzondere vorm ook ‘de Wasknijper’ genoemd. Tilburg houdt van bijnamen, het dak van het station met zijn zwevende vorm heet ook ‘Kroepoekdak’. Niet ver van het station staan twee woontorens, Westpoint als een van de hoogste van Nederland, en de StadsHeer met opvallende zwarte uitbouwen aan de gevel, in de volksmond ook ‘De Vogeltjeskooi’. In de Willem II-straat valt mij de synagoge op, een gebouw van 1874 en fraai versierd met torentjes en koepels, een voorbeeld van een neo-oriëntaalse bouwstijl. Naast de synagoge ligt de Helga Deen-tuin met een kunstwerk van Margot Homan, als herinnering aan de joodse Helga Deen die in Tilburg opgroeide en in 1943 werd vermoord in Sobibor. In deze straat vind je ook De NWE Vorst, een klein theater in een historische stadsvilla met café en stadstuin. Tilburg werkt: ook de Piushaven wordt uitgebouwd. Bijzondere bouwwerken hier zijn de nieuwe ophaalbrug Den Ophef over de haven en het gebouw van brasserie RAK uit glas en staal, direct aan het water gelegen. Tilburg, dat is ook dé stad van wollen stoffen. Ten zuiden van de Piushaven stond de AaBe textielfabriek. Nu is het industrieel erfgoed geïntegreerd in een winkelcentrum. Ook de twee musea aan de Noordzijde van het station, Het Textielmuseum en museum De Pont zijn gevestigd in oude wolspinnerijen, deels verbouwd met nieuwe elementen. Een prachtige omgeving voor kunstwerken!