Hedwig Verhoeven, sinds kort de baas van de Nederlandse Vereniging van Schouwburgdirecties, was van 2005 tot 2010 directeur van het Munttheater in Weert. Voor een toneelstuk waar in eigen stad te weinig animo voor was, regelde ze kort na haar aantreden een busreis naar Den Bosch. Op de terugweg vroeg ze aan de enthousiaste inzittenden of ze ervoor konden zorgen dat bij een volgende ‘moeilijke’ toneelvoorstelling in eigen zaal 250 mensen zouden zitten. Het lukte.

De anekdote stond afgelopen voorjaar in een interview met Verhoeven in De Volkskrant, waarin ze nog een mooi verhaal vertelt. Theater De Poorterij in Zaltbommel werd jarenlang geleid door een directeur die ondanks alle bezuinigingen een bovengemiddelde programmering neerzette en daarmee bovengemiddeld veel bezoekers trok. Tot de gemeente het theater verkocht aan een commerciële partij en de directeur vertrok. Er kwam een andere programmering, van de zaalbezetting bleef nog maar een kwart over, begin dit jaar trok de nieuwe eigenaar de stekker eruit.

Het lijken bijbelse parabels, het zijn herkenbare berichten uit de samenleving. We kunnen ervan opsteken dat theater een publieke zaak is, dat je ook met toneel goed gevulde zalen kunt trekken, hetgeen door recente cijfers wordt bevestigd, en dat het helpt wanneer je enthousiaste theaterdirecteuren hebt.

Dit is het eerste editorial van wat, naar we hopen, uitgroeit tot het eerste internationale theatermagazine van Nederland. (In plaats van ‘internationaal’ tikte ik eerst ‘euregionaal’, maar dat begrip kennen ze in Amsterdam en Brussel niet – vandaar.) Een magazine dat er kon komen dank zij een groepje enthousiaste theaterdirecteuren. Niet dat het vanzelf ging. We hebben er samen zo’n twee jaar aan getrokken, het maakt de tevredenheid aan wat we nu in handen hebben alleen maar groter. Wanneer we er voor het tweede nummer in slagen ook Cultureel Centrum Hasselt binnenboord te halen, en wellicht ook nog De Velinx in Tongeren, is het succes van dit euregionale project compleet.

Waarom we het magazine ‘Jeroen’ hebben gedoopt, heeft u bij het zien van de cover al begrepen. Het is genoemd naar Jeroen Willems (1962-2012), naar ons idee de grootste theaterpersoonlijkheid die Limburg heeft voortgebracht. Vandaar dat het eerste nummer van Jeroen naar zijn in Heerlen wonende moeder is gegaan. Ze was er, net als wij, erg blij mee. Op naar de volgende nummers!