Ernest van der Kwast is een bofkont

Italië was ook het enige land dat aan een vertaling van zijn bestseller Mama Tandoori uit 2010 wilde, alle inspanningen in andere landen van collega Herman Koch bij diens buitenlandse uitgevers ten spijt. Mama Tandoori is een tamelijk hilarisch boek waarin zijn Indiase moeder een hoofdrol speelt; geen samenleving zo matriarchaal als de Indiase: “Italiaanse moeders zijn ook redelijk pittig, misschien verklaart dat de Italiaanse interesse in het boek,” zegt Van der Kwast. Zijn Indiase roots hebben weinig tijd gekregen om diep te wortelen. Geboren in Bombay  verhuisde Ernest van der Kwast (1981) nog voor zijn eerste verjaardag naar Nederland. Van 2005 tot 2012 woonde hij in het Noord-Italiaanse Bolzano. In oktober was hij het reizen tussen Italië en Nederland beu en vestigde hij zich weer in Rotterdam. In Zuid-Tirol was hij via kennissen terechtgekomen toen hij een plek zocht om te schrijven aan zijn debuut Soms zijn er dingen mooier als mensen klappen. De bofkont kreeg er een heus palazzo tot zijn  beschikking, werd verliefd op een plaatselijke schone en bleef zodoende langer hangen dan aanvankelijk de bedoeling. Het contrast tussen Giovanna’s navel en Mama Tandoori is groot. De joligheid uit zijn bestseller maakte plaats voor weemoedigheid. “Een lichtzinnige pretmaker” werd hij genoemd, en “een kruising tussen Borat en Arnon Grunberg”. De schrijver zelf heeft zich zeer geamuseerd met die kwalificaties. Het zal met zijn wat kolderieke uitstraling te maken hebben, hoewel Giovanna een bloedserieus liefdesverhaal is. Dat hij in Nederland als paljas te boek staat, heeft alles te maken met de pseudoniemen waarvan Van der Kwast zich bediende. In de zomer van 2007 maakte hij bekend dat niet de acteur Sieger Sloot maar híj de auteur was van het boek Stand-in. Dat boek overigens schreef hij zo Grunbergs mogelijk, zodat hij meteen een pets kon uitdelen naar eenieder die hem eerder van epigonisme beschuldigde. En schrijver Yusef al Halal, dat was hij ook, bovendien beweerde hij de auteur te zijn van de thriller Cruise, onder het pseudoniem HYPERLINK. Voor NRC dronk hij tot vorige zomer dagelijks (in meer dan driehonderd afleveringen) een kopje espresso met iemand in het nieuws, van Arjen Robben tot Angela Merkel. Hij ontmaagdde Justin Bieber, leerde Kim Holland slikken en sprak Kim Jong-Il na zijn dood. Van der Kwast: “Humor is een deel van mijn palet. Zonder zou Mama Tandoori een wrange familiegeschiedenis zijn geworden.” Dan is het even wennen wanneer de schrijver gaat zitten voor een langzaam liefdesverhaal over een jongen en een meisje in het Zuid-Italiaanse Puglia. Ezio Ortolani en Giovanna Berlucchi worden hevig verliefd op elkaar, maar zij wil niet uitspreken dat ze voor altijd bij hem zal blijven. Dus vertrekt Ezio naar Bolzano, waar hij aan het eind van zijn leven een hunkerende brief krijgt van Giovanna. Op het lyrische af beschrijft Van der Kwast de omgeving van Bolzano, het paradijs kan er nauwelijks aan tippen. Zou hij  zo’n liefdesverhaal ook kunnen situeren in Nederland? “Dat vroegen ze me in Italië ook. Natuurlijk sijpelde mijn decor door in het boek, maar ik wilde schrijven met veel zomer en warmte, zoals Gabriel García Márquez – zonder dat ik me met hem wil vergelijken hoor. Ik wilde schrijven over de opkomst van de bikini, en over een lange treinreis. De reis van Lecce naar Bolzano is de langste treinreis die je in Italië kunt maken, 13,5 uur, met zestien tussenstops. In Nederland ben je in maximaal drie uur het land uit. Als je Nederland als decor gebruikt voor een liefdesverhaal, dan zit je al gauw in een kroeg of koffiebar. Da’s toch anders.” Van der Kwasts uitgever De Bezige Bij had om voor de hand liggende redenen trek in een Mama Tandoori 2, vanwege het succes van de eersteling, waarvan 80.000 stuks werden verkocht. De schrijver trok er niet aan. Het zou zelfs nog maar de vraag zijn hoe zijn ouders er op zouden reageren. “Aanvankelijk schaamde mijn moeder zich een beetje voor Mama Tandoori. Mijn ouders wonen in Toronto en ik stuurde hen het eerste hoofdstuk toe. Toen het wel erg lang stil bleef, ben ik maar eens gaan bellen. Eenmaal van de schrik bekomen, hebben ze nog materiaal aangedragen voor de volgende hoofdstukken. Ik zie het boek als een literair monument voor mijn moeder.” Het plezierige van een bestseller vindt Van der Kwast dat je veel gevraagd wordt voor lezingen. Hij heeft veel fans onder scholieren. “Soms klagen ze vooraf op Twitter dat het boek te dik is. Of vragen ze zich af of ‘die baard’ de nieuwe scheikundeleraar is. Leuk om na zo’n lezing op Twitter te lezen dat ze met je willen trouwen, haha.” Ernest van der Kwast is op 20 maart te gast in de Nieuwe Nor Heerlen. www.schunck.nl