Wat als de mens in een post-apocalyptische werkelijkheid terechtkomt waar de taal verdwenen is? Zouden beelden en rituelen mensen dan weer bij elkaar kunnen brengen? 

De Bossche kunstenaar Niko Riedinger bracht zes collega’s bij elkaar die, reagerend op elkaars werk, antwoorden formuleerden op die vragen. Het resulteerde in een expositie bij Willem Twee in Den Bosch, waar kunstenaars uit allerlei disciplines experimenteren en nieuw werk kunnen realiseren, liefst op monumentaal formaat.

Inspiratiebron voor deze tentoonstelling was Le Dernier Combat, een zwartwitfilm van Luc Besson uit 1983 die slechtst twee woorden dialoog bevat. Om onduidelijke redenen is er de mogelijkheid van verbale communicatie weggevallen, met chaos en geweld tot gevolg.

De tentoonstelling lijkt op een kampement, met een uit houten platen opgetrokken ‘huis’ en een tent, met daarin en ertussen tekeningen, schilderijen, sculpturen en neonwerken. Eén groot schilderij, hangend aan de gietijzeren balken, trekt de aandacht. Marie Aly schilderde een portret van een mythische figuur die ze ‘Iroko’ noemt, met een indrukwekkende haardos die bestaat uit een omgehangen vos. Hij rijst op uit het water en kijkt de bezoeker vorsend aan. Haar andere, fijnzinnig geschilderde portretten hebben eenzelfde krachtige aanwezigheid.

Beeld uit de tentoonstelling Le Dernier
Combat. foto Marcus Peters

Tanja Ritterbex en Nico Riedinger, de programmeur van de expositie, maken schilderijen en sculpturen met een veel rauwer karakter: hier geen subtiliteit van de taal, maar expressief geschilderde, soms totem-achtige beelden met raadselachtige betekenissen. De sculptuur in Ritterbex’ Zen Garden bestaat uit vier platte koppen, elk met een andere, primitief weergegeven grimas. Het lijkt een plek te zijn voor woordeloze rituelen.

Daan Gielis maakte een bronzen mobile; de associatie met onschuldig slapende baby’s wordt tenietgedaan door de voorwerpen aan de mobile, zoals een (eetbare?) knol en een voetangel – zo’n puntig ding om legertrucks mee tegen te houden door hun banden lek te prikken.

Zwervend door deze post-apocalyptische nederzetting zie je meer dingen die de verbeelding prikkelen: in keramiek uitgevoerde gedeukte waterflessen van Katrein Breukers, een grillige tak behangen met lampjes en andere voorwerpen van Bonno van Doorn en feloranje, met roet bewerkte schilderijen van Arthur Stokvis. Het is grimmig én vrolijk, ernstig én speels: in het ineenstorten van de wereld schuilt ook de mogelijkheid van een nieuw begin. 

Le Dernier Combat. Van 2.4 t/m 29.5 in Willem Twee Kunstruimte, Den Bosch. willem-twee.nl