Het einde van voetbal

Nacer Abdellah de onderhandelingen leidt. De Belg met Marokkaanse roots heeft er immers al zo’n vijftien jaar bedrog opzitten, berichtte begin deze week de Volkskrant. Moet je niet willen dus. Maar toch: Fortuna Sittard-supporters van mijn leeftijd snakken naar succes. Eind jaren negentig zag ik in een kolkende Baandert hoe mijn Fortuna het arrogante PSV met 6-4 afdroogde. De spelers dartelden over het veld. Reuzendoders waren ze. Een paar jaar later degradeerde Fortuna, dat de wedstrijden inmiddels speelde in een half afgebouwde betonnen kolos, uit de eredivisie om het eerste decennium van deze eeuw te vrezen voor haar voortbestaan. En al gaat het nu beter, deze week werd de club in de beker nog kansloos verslagen door de amateurs van Hollandia. En dan zijn er plotseling de gouden bergen. Bert van Marwijk, Mark van Bommel en Kevin Hofland die worden teruggehaald. Miljoenen om nieuwe spelers te kopen. De beloftes van Abdellah hielden niet op. Daar gaat zelfs de meest kritische liefhebber van door de knieën. Ik ook. Ik had beter moeten weten. Betaald voetbal draait tegenwoordig enkel nog om geld. “Het seizoen is mislukt”, mopperde Henk ten Cate in 2007 toen zijn Ajax door Sparta Praag in de voorrondes uit de Champions League werd geknikkerd. Het voetbalseizoen moest nog beginnen, maar zonder de begrote inkomsten van het Europese toernooi deed dat er niet meer toe. Zonder geld geen succes. Slechts een handvol clubs, met begrotingen van boven de honderd miljoen, maken kans op de beker. Bayern München is daarvan de enige zonder miljoenen schuld of suikeroom. Het afgelopen voetbalseizoen won Manchester City, een echte volksclub die een eeuw lang in de schaduw van stadsgenoot Manchester United stond. Tot een rijke investeringsmaatschappij er z’n oliegeld instopte. Zo’n suikeroom loont. Het Europees nietige Paris Saint Germain (PSG) werd vorig jaar overgenomen door Qautar Sport Investments. Nu staat er team op het veld om u tegen te zeggen. Een grote zak met geld trekt elke sterspeler over de streep. Ook dichterbij, in Eupen, streken investeerders uit Quatar neer. Ze namen de lokale voetbalclub over en toverden KAS Eupen om in een voetbalhuis: getalenteerde voetballer worden voor weinig gekocht, goed opgeleid en daarna voor veel geld verkocht. Dat is voetbal anno 2012. Geld. Business. Resultaat? De strijd om de échte prijzen wordt gevoerd door steeds minder clubs. De rest is gedoemd een bijrol te spelen of verdwijnt uiteindelijk bij gebrek sportief succes en aan financiële middelen. Met sport heeft dat nog maar weinig van doen, al zal iedereen – inclusief de supporters – bezwaar maken tegen die uitspraak. Zonde, want zo wordt het proces in stand gehouden dat voetbal uiteindelijk nog kapotter gaat maken dan het nu al is. Ach, de jonge voetbalsupporters weten niet beter. Zij kennen de tijd van relatief kleine clubs als AZ, FC Twente, Leeds United en Nottingham Forest die europcup-finales speelden slechts van de nostalgische verhalen. Vanachter hun computer leiden ze deze ‘slapende reuzen’ naar grote successen. In games als Football Manager is de uitkomst van voetbal nog immer onzeker. Bestaat er altijd de kans op een stunt, op winst door wilskracht en eendracht. In die virtuele omgeving wint Fortuna Sittard wél de Champions League. Het verzacht te pijn om op vrijdagavond in een halfleeg stadion te kijken naar een matig onderhoudende wedstrijd uit de onderste regionen van de Jupiler League. En, eerlijk is eerlijk, doet tegen beter weten in toch verlangen naar die laatste strohalm: is er geen andere investeringsmaatschappij uit Quatar geïnteresseerd in dat volksclubje uit Sittard?