Peper heeft geen smaak. Peper doet pijn op je tong. Antoni van Leeuwenhoek kwam al met een verklaring in 1676. Achter een schot in zijn slaapkamer zat hij te pieren door zelfgemaakte microscoopjes. De lenzen, piepkleine glazen bolletjes, maakte hij ook zelf. Hij bestudeerde slootwater, menselijk teelzaad, bloed, prut en sap. Maar ook peperkorrels. In elke korrel zag hij 50.000 langachtige deeltjes met een scherpe punt. Die peperstaafjes prikken in je tong, zo redeneerde Antoni van Leeuwenhoek.
Mijn tong is versleten. Het is de leeftijd. Het zijn de praatjes die eroverheen zijn gegaan. Ik wil mijn eten alsmaar pikanter. Ik vraag overal Tabasco bij. Anders proef ik niet. Of anders voel ik niks. Thuis heb ik een bruin flesje met een druppelteller. Er zitten duivelstranen in, die je één voor één in de soep moet knijpen. Voorzichtig! Zelfs met een ouwe tong.
Ik heb een duivel gevangen, hem opgesloten en pijn gedaan, zo ging het marketingpraatje. Oooooh, wat was dat janken voor Satan. Zijn tranen heb ik in flesjes gedaan. Ze kosten 15 euro voor 50 milliliter. Demonen martelen om hun tranen te bottelen is geen lachertje. Ik kocht onmiddellijk een flesje. Het was volop virustijd. De peperman kwam zelf leveren. Iets anders was er toch niet te doen. Voor de veiligheid hield hij de helm van zijn brommer op, in de keuken.
Lockdown! Zoveel regels en iedereen op tijd naar bed! Het is haast niet te geloven
Hilko heet hij. Vandaag is hij niet meer thuis om met pepersaus rond te rijden. Hilko bouwt gitaren, reist de wereld rond met die gitaren. Hij gaat met beroemde muzikanten op tournee. Maar in virustijd waren er alleen de duivelstranen. Het was een bijverdienste. De mensen hadden nood aan hete druppels, iets om toch nog iets te kunnen voelen. We konden toch niet allemaal het tuinhek schilderen of de garage opruimen. Ik leerde jongleren met drie balletjes en telde de tranen op mijn tong.
Het bruine flesje is inmiddels bijna leeg. We zijn duizend druppels later. Het doet denken aan wat voorbij is, aan wie je nooit meer ziet en aan wat je niet meer wil dat nog eens gebeurt. Mensen moesten destijds voor de veiligheid in hun eentje doodgaan! Zouden ze dat nog een keer klaarkrijgen? Lockdown! Zoveel regels en iedereen op tijd naar bed! Het is haast niet te geloven. Achteraf bekeken wilde ik de nieuwe gehoorzaamheid met peper te lijf gaan.
Ik aarzel om een nieuw flesje hete saus te bestellen, ben liever zuinig met de druppels die er nog zijn. En Hilko vertrekt nog eens op reis. Er staan nieuwe muziekfeestjes op de agenda. Je moet me zien zitten met die druppelteller. Gierigheid en melancholie zijn twee soorten van zelfgemaakt verdriet. Een mens mag er niet te lang naar staren. Je maakt het groter dan het is, met je glazige ogen. En voor je het weet is het goedkoop sentiment, écht smakeloos.
