Kristina Zimmerman groeide op in Oezbekistan. Na een studie economie aan de universiteit studeert ze nu theatervormgeving aan de Toneelacademie. “Nieuwe ideeën ontwikkel je niet binnen de muren van een school.”

De Toneelacademie brengt haar vrijheid, lacht ze. “Maar die zit vooral in mijn hoofd want het rooster is totaal dicht getimmerd.” Kristina Zimmerman (1985) is vol lof over haar studie. “De sfeer op school is enorm inspirerend. Iedereen is gedreven om het beste uit zichzelf te halen en dat werkt verslavend.” Vooral de vele gastdocenten komen vaak vers van de filmset of repetitie de klas in en nemen hun ervaringen mee. “En ze zijn betrokken”, knikt ze stellig. ”Ze willen graag hun wijsheid met je delen en proberen echt met je mee te denken.” Een verademing vind ze het. “Ik geloof niet in professoren die al twintig jaar achter een katheder staan, die zijn iedere verbinding met de beroepspraktijk kwijt.”

Is alles dan koek en ei op de Toneelacademie? “Nee, natuurlijk niet”, grinnikt Kristina. Het tempo ligt hoog, soms te hoog vind Kristina. “Want als theatervormgever moet je ook tijd hebben om voorstellingen te kunnen zien en met mensen te kunnen praten. Vergeet niet dat onderzoek een belangrijk deel is van mijn werk, en nieuwe ideeën ontwikkel je niet alleen binnen de muren van een school. We zijn soms zo gespitst op ons eigen dingetje dat we tunnelvisie ontwikkelen. Maar in ieder creatief proces moet er een moment zijn dat je er even uitstapt, dat je van buiten naar binnen kunt kijken. Daar heb je een zekere afstand voor nodig, en dus ook tijd.”

Theater maken is teamwork, weet Kristina inmiddels. “Je kunt het simpelweg niet alleen, er zijn oneindig veel facetten die afgestemd moeten worden.” Maar dat vindt ze juist interessant. Als afgestudeerd econoom heeft ze een voorsprong. “Ik heb geleerd dat economie niet alleen om cijfers draait. Achter ieder getal zit een proces, en processen worden gemaakt door mensen.” Wat dat betreft komen haar management skills nu goed van pas. “Scenografie is altijd het resultaat van een gezamenlijk proces. Je moet scherp kijken waar ieders kwaliteiten liggen. Ieder detail telt mee.”

“Het mooiste aan theater is dat het je hoofd stil kan zetten. Een goede voorstelling doet dat met je”, zegt Kristina. “Maar daarvoor moet wel alles op zijn plek vallen; de kostuums, de belichting, het decor en natuurlijk het spel van de acteurs. Als dat lukt stopt mijn hoofd met vragen stellen en ben ik vertrokken.”