Het talentvolle Galitzin Quartet uit Londen miste vorig jaar op een haar de finale van het kamermuziekcompetitie Charles Hennen Concours in Heerlen. Deze maand komen ze terug. Een vraaggesprek met de Portugese voorman Pedro Mereiles. “Promotie en marketing zijn net zo belangrijk geworden als kwaliteit en ervaring van de muzikanten”.

Pas na jaren ga je elkaar aanvoelen

Wie is Charles Hennen?
?!

Kende je het Charles Hennen Concours voor je in 2006 werd uitgenodigd?
“Het kwartet van een vriend nam eerder deel en raadde ons aan zijn voorbeeld te volgen. Het zou anders zijn dan andere competities. Dat klopte; de accommodatie bijvoorbeeld is geweldig. Wij kregen bijna een vakantiegevoel en dat scheelde in de stress. Verder is er een masterclass op de dag van de finale voor de niet-finalisten en spelen de meeste kwartetten buiten het concours nog ergens in of rond Heerlen. Daar kun je alleen maar beter van worden.”

Wat heb je in Heerlen ervaren?
“Veel. Van een aangename tijd in de kroeg terwijl de zon aangenaam scheen tot een poging tot wraak op de winnaars van het concours op het dartboard, enkele uren na de finale. Onze beste momenten beleefden we toen we verdwaalden op weg naar de finale. De chauffeur bracht ons naar het verkeerde kasteel. Op hoeveel plaatsen ter wereld kun je naar het verkeerde kasteel gebracht worden? Verkeerde straat, verkeerde kerk, allemaal tot daar aan toe, maar het verkeerde kasteel…?!”

Het Galitzin Quartet is geformeerd uit prijswinnende musici, is dat een garantie voor succes?
“Absoluut niet. Die prijzen laten zien dat we waardige performers en musici zijn. Maar kamermuziek is een pad vol obstakels. Het is wel van belang om vast te stellen dat elke muzikant kamermuziek moet ervaren om een goede musicus te worden. Muziek is zelden een individuele aangelegenheid.
Om een strijkkwartet te op niveau te brengen, moet je helemaal opgaan in het repertoire en de behoeften van het kwartet onderkennen. Een kwartet is meer dan de optelsom van vier leden. Het heeft een eigen dynamiek en kan onvoorspelbaar zijn. Pas na jaren ga je elkaar aanvoelen en alleen dan kun je écht met zijn vieren samen spelen. Maar zelfs dan is succes niet gegarandeerd want in de 21e eeuw zijn promotie en marketing net zo belangrijk geworden als kwaliteit en ervaring.
En de concurrentie is groot. Er zijn geweldige musici en ensembles en iedereen wil een deel van de koek.”

Wat vind je van dat circus van concoursen, prijzen en awards? Het lijkt wel spelen in de premier league van de klassieke muziek?

“Zeker weten. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Maar laat ik me ertoe beperken te zeggen dat deze competities voor het publiek inzichtelijk maken wie wie is. Voor jonge musici bieden zulke podia een kans om in de muziekscène te rollen. Sommige competities zijn eerlijk, andere zijn dat niet, maar meestal komt muziek als winnaar uit de bus.”

Wat maakt het Galitzin Quartet zo bijzonder?
“Om te beginnen spélen we niet alleen samen maar zijn we ook goede vrienden. Ieder kwartet koestert het imago van een vriendenclub maar vaak is dat een leugen, een professionele noodzakelijkheid. In een kwartet spelen is zoiets als getrouwd zijn met drie andere mensen en het huwelijk is een openbare aangelegenheid.”

Waarom is het kwartet vernoemd naar prins Nicolas Galitzin?
“Hij was de opdrachtgever van drie van de vijf meest bijzondere strijkkwartetten die ooit zijn geschreven: Beethovens latere opus 127, opus 132 en opus 130. Hij speelde zelf ook viool. De kwartetten werden ook aan hem opgedragen.”

Jullie behaalden de derde prijs vorig jaar. Teleurgesteld?
“No way. We waren verbaasd dat we zo ver kwamen, omdat we geen idee hadden wie we waren en waar we stonden. De belangrijkste reden om deel te nemen was het vooruitzicht op een masterclass met professor Thomas Brandis. Die was dus voorbehouden aan kwartetten die de finale niet haalden. Wat dat betreft zou het zelfs jammer zijn geweest als we de finale hadden gehaald.”

In de popmuziek is Britpop leading op dit moment. Is dat ook zo in klassieke muziek?
“Ja, ik denk dat Engeland aan het muziekfront staat. Vergelijkenderwijs zijn Amerikanen erg klinisch, de Zuid-Europeanen licht chaotisch, maar ongelofelijk gepassioneerd en extravert, de Russen worstelen om hun tradities te behouden. Maar al met al loopt Europa voorop als het gaat om de traditie van musiceren. Internationale samenwerking kan die alleen maar verrijken.”

In hoeveel kwartetten en ensembles schabbel je?
“Ha ha. Eén kwartet is genoeg. Een dag heeft 24 uur. Tussen oefenen, repeteren, zoeken naar muziek en organiseren van concerten door gaan er zes tot tien uur per dag op aan het kwartet. En een week telt bij ons zeven dagen. Daarnaast speel ik voornamelijk solo. Ik ben wel een liefhebber van concerto´s en heb op uitnodiging gespeeld bij het Kreutzer- en het Alberni kwartet.”

Wat kunnen we van jullie verwachten?
“Dat we vol vreugde een prachtig programma brengen en ons uiterste best zullen doen. Competities zijn altijd onvoorstelbaar. Er speelt een Londens orkest waarin ik ooit viool speelde dat erg goed is, en zo zullen er meer zijn. Dit soort evenementen zijn de beste podia voor nieuwe generaties artiesten die hun gevoelens willen communiceren door middel van muziek. En vergeet niet dat iedereen recht heeft op zijn mening en dat die mag afwijken van die van de jury.”

Het Charles Hennen Concours dankt zijn naam aan de oprichter van de Heerlense Muziekschool. De competitie voor jonge strijkers vindt plaats op 20, 21 en 22 april. Zie ook www.chc.nl

Pedro Mereiles: “Iedereen heeft recht op zijn mening, en die mag afwijken van die van de jury”.
foto Galitzin Quartet.