Kiki Niesten, eigenaar en naamgever van de designerboetiek in Maastricht, heeft een winkel geopend in Amsterdam – ver verwijderd van PC Hooftstraat en de 9 Straatjes. In De Keuze van Kiki verkoopt ze topstukken die ze de afgelopen 35 jaar verzamelde. Maar dan zonder de labels. De presentatie is van bijna-buurman Alexander van Slobbe.

“Mevrouw, ik wil een truitje van Dolce & Gabbana. Nee, het maakt niet uit of het zwart, rood of wit is. Als het maar van Dolce & Gabbana is.” Hoe vaak Kiki Niesten dat niet heeft meegemaakt: klanten die haar winkel aan de Stokstraat in Maastricht binnenstappen om blind, puur op het merk iets te kopen. Maar ze merkte dat ze na 35 jaar in het vak zelf ook een beetje vervuild was geraakt. Dan raadde ze op een onbewaakt ogenblik een “leuk Jil Sander jurkje” aan in plaats van erop te wijzen hoe goed het kledingstuk gemaakt was.

Haar nieuwe winkel in Amsterdam, De Keuze van Kiki, is Niestens “protest tegen de labelgekte”. Uit alle kledingstukken die hier in de rekken hangen, zijn voorzichtig de merkjes losgetornd en vervangen door een eigen Keuze van Kiki-label, een ketting van witte cirkels die verwijst naar de door bollen en stippen bepaalde huisstijl van de moederwinkel. Het originele label is in een feestelijk gouden envelopje gestopt; de koper kan er zelf voor kiezen het er later weer in te naaien. Maar de keuze voor een bepaald stuk zal in ieder geval niet beïnvloed zijn door de naam van de ontwerper.

Logisch dat De Keuze van Kiki ver verwijderd is van de PC Hooftstraat, de hoofdstedelijke glamourstraat waar logo’s en labels het straatbeeld domineren. Ook de populaire 9 Straatjes in de Jordaan liet Niesten links liggen. In de Herenstraat waar ze eind oktober neerstreek, is de sfeer niet hijgerig of gehypet. Hier geen flagship stores of inwisselbare ketenbedrijven, maar een slijter, een kapper, meerdere boetieks. En de Orson + Bodil-winkel van modeontwerper Alexander van Slobbe, een goede vriend met wie ze veel heeft samengewerkt.

Het was Van Slobbe die haar van de zomer belde toen hij zag dat er een paar deuren verderop een pand te huur stond. De ruimte werd gestript en wit geschilderd, op de glazen pui kwam in beschaafde belettering de naam van de nieuwe zaak te staan. De Keuze van Kiki is zeker geen pop-up store. Daarvoor is de uitstraling te chic, de ambiance te luxueus. Achterin de zaak staat een bescheiden toonbank, links en rechts krijgen de kledingrekken veel ruimte, met discrete passpiegels en accessoires – een bijzondere laars, een sculpturale handtas – bij wijze van interpunctie. Zwart, grijs en hier en daar wat rood, klassieke winterkleuren, domineren momenteel het beeld. Als de lente nadert, zal het aanbod gaandeweg en subtiel van kleur verschieten.

Het kennersoog herkent meteen dat de jurken, truitjes en rokken die hier hangen niet vers van de catwalk in Parijs en Milaan komen. Het zijn wat Niesten zelf haar “zolderstukken” noemt. Vanaf het moment dat ze haar winkel in Maastricht opende, hield ze van iedere collectie die ze inkocht één of twee stukken apart. In 35 jaar was de verzameling uitgedijd tot ruim vierhonderd stukken en begon de zolder behoorlijk vol te raken. Deze bijzondere kleding moest een nieuw leven gegund worden, wist Van Slobbe zijn vriendin te overtuigen en De Keuze van Kiki was geboren.

Tijdloze schoonheid en kwaliteit zijn leidend in Niestens keuze. Het oudste stuk in de winkel, daterend uit de jaren tachtig, is illustratief wat dat betreft: een eenvoudig maar elegant gesneden zwart jurkje met witte biesjes en een afneembare flap aan de voorkant (op het etiketje in het gouden envelopje is te lezen dat het Balenciaga betreft). Bijzonder materiaalgebruik scoort ook hoog, zoals bij een jas van soepel gecapitonneerd kalfsleer dat behandeld is met een metallic coating. En er zijn de nodige signature pieces, de stukken die typerend zijn voor een ontwerper of modehuis. De tas van gevlochten leer die Prada in India liet fabriceren, is er zo een.

Zoals te verwachten zijn de prijzen bij De Keuze van Kiki van een andere orde dan in de gemiddelde boetiek, hoewel ze voor de helft van de originele prijs worden verkocht. Het gaat hier immers om zorgvuldig geselecteerde prêt-à-porter, die vaak in zeer beperkte oplage gemaakt is. Maar aan sommige stukken hangt zelfs helemaal geen prijskaartje. Dat geldt voor een cirkelrok met print bijvoorbeeld, waarvan Prada er ooit enkele tientallen produceerde voor een expositie die Milaan, New York en Tokio aandeed. “Die wil ik eigenlijk niet verkopen”, bekent Niesten. “Maar klanten kunnen er op bieden. Als iemand de juiste prijs voorstelt, mag hij hem hebben.”

Hoewel de verzameling rustig museaal genoemd mag worden, wil ze absoluut niet dat de winkel wordt gezien als museum of galerie. Van Slobbe, die de presentatie samenstelt, noemt ze dan ook liever archivaris dan curator of conservator. En voor de zaak zelf vindt ze ‘archiefwinkel’ wel een passende naam. Zo voelt het ook aan als je binnen bent. De zaak ademt decennia haute couture geschiedenis, en nodigt tegelijk uit tot voelen, kijken, vergelijken.

Daar kan geen webshop tegenop. Toch vreest Niesten dat de fysieke modewinkel, in navolging van de bijna uitgestorven multi brand stores die meerdere merken voeren, een zeldzaamheid zal worden. Zeker in de mode met haar razendsnelle omloopsnelheid neemt het internet een steeds belangrijkere plaats in. Een collectie is nog niet uit of hij is al te zien op talloze blogs. Als tegenwicht voor de vervlakking die de constante beeldenstroom in de hand werkt, heeft Niesten haar website in september ‘op zwart’ gezet. In plaats van plaatjes en filmpjes krijgen bezoekers Moderadio voorgeschoteld: interviews met makers, modellen en ontwerpers. Voor Niesten gaat mode over beleving en vooral over kleding die hypes overleeft. Zij is voorstander van ‘slow fashion’. Maar, zegt ze, “misschien is dat ook wel omdat ik een slow entrepreneur ben.”

www.kikiniesten.nl

Foto: Jasper Groen