“Ik zoek iets van Bittago Venezia”, vroeg de klant, en ik dacht dat ze een bijzonder soort ijsje bedoelde want het was een warme dag. Maar nee, de mevrouw wilde een tas of schoenen van Bottega Veneta, een exclusief Italiaans leermerk dat met name bekend staat om zijn gevlochten tassen.

Natuurlijk zijn het ook lastige en vaak moeilijk uitspreekbare namen in de mode, maar het leidt vaak tot verwarrende of soms ook grappige situaties. “Heeft u nog een leuk jurkje van Peggy March?” Bedoeld werd dan de Limburgse Margie Walraven, in de negentiger jaren heel succesvol met haar kledinglijn MARCH.

“Ik zag een vriendin met een hele mooie tas van Kloe. Verkoopt u dat ook?” Dit keer duurde het iets langer om te begrijpen waar de klant naar op zoek was. Ze zocht het merk Chloé (spreek uit: kloowee). Nog moeilijker wordt het als de namen van de betreffende tassen gebruikt worden, zoals de Paddington van Chloé, vernoemd naar een Londens metrostation. Die tas heette in de volksmond al Teddybeer (naar beertje Paddington) of Piccadilly (naar een nog bekender metrostation in Londen).

Donna van Karajan hoorde ik ook regelmatig. Bedoeld werd Donna Karan, een Amerikaanse ontwerpster die prachtige minimalistische ontwerpen maakte. Van Brunello Cuccinelli is al van alles gemaakt: van Bruno Cuccelli tot Bruna Cuccina, maar dit is natuurlijk ook wel een niet alledaagse naam! Maar het merk verdient het toch echt om goed uitgesproken te worden, want ze maken de allermooiste cashmere tricots ooit.

De meest hilarische herinnering heb ik aan een supermodieuze klant die me vertelde dat de winkel van Emporio Armani in New York zoveel indruk op haar had gemaakt. En of ik wel wist dat Emporio de neef van Giorgio was?

Buiten de verwarring die ontstaat door de moeilijke eigennamen kunnen ook de meest vreemde situaties ontstaan met Belgische dames. Een Belgische klant die naar een vestje vroeg, bleek hiermee iets heel anders te bedoelen dan Nederlandse klanten. Pas na het tonen van een heel aantal gebreide vestjes in allerlei variaties (dik, dun, lang en kort) werd duidelijk dat ze eigenlijk een colbertjasje zocht!

En dan de misverstanden over de maat. Veel vrouwen denken dat ze maat 36 dragen, de wens is hierbij vaak de vader van de gedachte. Na jarenlange ervaring kunnen wij redelijk inschatten welke maat een dame heeft, ook al benoemen we het niet expliciet. Je moet van goeden huize komen om een dergelijke klant ervan te overtuigen dat het getal in het innaailabel niet belangrijk is. Vrouwen kunnen hierin heel volhardend zijn en krijgen het vaak niet verwerkt om een kledingstuk te dragen waar 40 in staat in plaats van de gewenste 36. Gelukkig kunnen we dan naar waarheid vertellen dat het om Italiaanse maten gaat. En het dus gewoon maatje 36 is. Omgerekend naar Duitse maten zelfs 34!

Dit artikel is onderdeel van &PAPER en valt buiten de verantwoordelijkheid van de ZOUT hoofdredactie.