Tja, alles verandert, dus ook alles wat zich afspeelt op het strand. Het beeld werd lang bepaald door zandkastelen in allerlei variaties, crêpepapieren bloemen in vrolijke kleuren, frisbees, vliegers en jeux de boules. Of kindjes die als professioneel archeoloog met schepjes in de weer zijn, op zoek naar schelpjes en andere strandschatten. Maar de tijd dat dit soort strandtaferelen het meest in het oog sprongen ligt helaas ver achter ons.

De bijna volledige Belgische Noordzeekust laat een decadente variatie van strandpaviljoens zien, waar veel moeite wordt gedaan om de aandacht van de bezoekers te trekken. Hetzij door middel van reuze plastic palmbomen, hetzij door enorme flessen champagne of ijscornets van drie meter hoog. En dan heb je nog geluk, want nog veel erger wordt het als potentiële gasten worden verleid met muziek die je door merg en been gaat. Het volume wordt vanaf een uurtje of vier in de middag nog een aantal standen hoger gedraaid, want dan begint het HAPPY HOUR!

Het gezelschap gaat dan pas écht goed los. De flessen Cava en rosé vliegen met dozijnen tegelijk over de bar. Voor de menopauzale, te gebruinde en te geblondeerde dames is dit hét ultieme moment om hun marktwaarde te checken. Hoogtepunt is als de mooiste meisjes van het strand op de tafels klimmen en in hun tangaatjes hun kunstjes opvoeren.

Bij mij roept het associaties op met de Moulin Rouge of Crazy Horse in Parijs. Hoewel ik er nog nooit geweest ben kan ik me voorstellen dat het er daar zo aan toe gaat. Het essentiële verschil is dat er in die striptenten geen kinderen bij zijn. Want in de strandpaviljoens langs de kust van onze Zuiderburen wordt zeker géén leeftijdsgrens gehanteerd! Met plaatsvervangende schaamte heb ik dit ritueel een aantal keren aanschouwd. Vlak voor achten worden nog snel een paar extra flessen besteld aangezien stipt om 20.00 uur de bar sluit. En dat is jammer voor de strandgangers, want het feestje wordt alsmaar ‘uitbundiger’. Pas als alle flessen tot de laatste druppel leeg zijn verzamelen ouders hun kroost. Vaak met enige moeite want echt stabiel is hun evenwicht niet meer.

Doodzonde van de sfeer die zee en strand zouden moeten brengen. Commercie gaat de boventoon voeren. Ik vraag me af wanneer de ‘gele strandhesjes’ hiertegen in opstand komen?

Dit artikel is onderdeel van &PAPER en valt buiten de verantwoordelijkheid van de ZOUT hoofdredactie.