Kiki vindt: Waar zijn de vuilnisvrouwen?

Het was tijdens de drukke fashionweek in Parijs en ik zat in een Uber-taxi op weg naar een afspraak. Ergens tussen de Opéra en Saint Germain hadden we de pech (of het geluk!) om in een smal straatje ten zuiden van de Seine een vuilophaalwagen voor ons te moeten dulden. Zo’n vrachtauto die om de tien meter een kliko leegt en vervolgens naar de volgende bak kruipt. Tijd om stil te staan bij een vreemd fenomeen.

Ik realiseerde me ineens dat ik nog nooit een vuilniswagen had gezien die door vrouwen werd ‘bemand’. Jammer eigenlijk, zeker in deze tijd van ver doorgevoerde emancipatie en gelijkheid voor beide seksen. Het is toch te gek voor woorden dat beroepen als vuilnisman, verwarmingsinstallateur, huisschilder of vrachtwagenchauffeur bijna altijd door mannen worden ingevuld. Fysieke kracht lijkt me niet echt het enige criterium. Zo’n kliko aanhaken op een vuilniswagen is toch niet onmogelijk voor vrouwen, zeker als je ziet welke krachtinspanningen vrouwen leveren in de sportieve sfeer.

Vrouwen zijn blijkbaar erg selectief in het opeisen van gelijke verdeling en richten hun pijlen meer op de iets luxere, (semi-)wetenschappelijke sector. Ik las ergens dat in de huisartsenwereld tachtig procent vrouw is. Dat schiet dan weer door naar de andere kant. Bijzonder teleurstellend vind ik dat de meeste vrouwelijke huisartsen parttime werken. De opgedane kennis van de kostbare medische opleidingen wordt hierdoor maar gedeeltelijk ‘verzilverd’ in de praktijk. Gelijke verdeeldheid en emancipatie gaan kennelijk niet geheel hand in hand, om over de verschillen in hoogte van salarissen nog maar te zwijgen.

Blijkbaar zijn de bouw en techniek de plekken waar mannen de dienst uitmaken, vrouwen voelen zich veel comfortabeler in de zorg of in administratieve functies. Hoe geëmancipeerd zou het zijn om je huis door een ‘poetsman’ te laten schoonmaken? Hoe leuk is het dan om tegen vriendinnen te kunnen zeggen: “Ik kom vanmiddag niet golfen, Gerard komt de achterstallige strijk doen en hij vindt het gezellig om samen een kopje koffie te doen.” En zou het niet fantastisch zijn om de dokters- en tandartsassistentes gedeeltelijk te vervangen door vlotte heren? Dat geeft toch een andere dynamiek in de praktijkruimte.

Waarschijnlijk zou de kliko-meneer ook liever een middag per week met zijn kinderen naar het park gaan of met z’n partner op een terrasje zitten. Ik zou het hem gunnen, zeker nadat ik meer dan een uur z’n werkzaamheden mocht observeren.

Overigens, de Parijse taxichauffeur was een vrouw.