Ik heb mijn wagen volgeladen

(en andere mythes van inkoopreizen)

Een groot deel van mijn werk bestaat uit inkoopreizen: collecties bekijken en als een curator keuzes maken. Het verbaast me vaak hoe weinig notie mensen hebben van wat dat inhoudt. Na de zoveelste inkooptrip naar Milaan of Parijs volgt vaak de vraag: “Neem je dat dan allemaal in één keer mee terug?” Ik zie het helemaal voor me: een boedelbak aan de trekhaak van mijn auto, helemaal volgeladen met Prada-schoenen in prachtige lichtblauwe dozen, luxe boxen met Celine-tassen en honderd hangkartons met de geselecteerde kleding voor het volgende seizoen. En dan bollen maar over de Alpen richting Maastricht!

Dit beeld zit natuurlijk ver naast de waarheid. Op uitnodiging hebben wij een afspraak in de showroom van het betreffende merk. Daar maken wij een selectie van de modellen, kleuren en maten voor onze winkel. Onze keuzes moeten voldoen aan bepaalde eisen en voorwaarden (vooral budget) die het betreffende merk stelt. Zo is het onmogelijk om bijvoorbeeld slechts twee of drie modellen te kiezen uit de enorme schoenencollectie van Prada. Dit wordt niet geaccepteerd. Ze stellen duidelijke eisen aan minimale afnamehoeveelheden. Voldoet onze selectie daar niet aan, dan gaat het feest niet door.

Bovendien speelt dit kiezen ruim een half jaar voordat de spullen daadwerkelijk in de winkel hangen. De inkoop voor voorjaar 2020 gebeurt in de maanden juni-juli 2019. Een glazen bol zou in ons vak erg goed van pas komen, maar helaas…

De afspraak in de showroom is dus het moment dat wij de definitieve keuzes maken. Aan de hand van deze selectie -de order- worden de spullen in productie genomen. Er wordt dus enkel geproduceerd wat ook daadwerkelijk besteld is. En vervolgens versturen ze alles in mooie hoge kartonnen hangdozen en luxe boxen.

Intussen hebben wij na bijna veertig jaar onze sporen wel verdiend als serieuze winkel, maar dit is een lange, en niet altijd makkelijke weg geweest. Als wij nu een afspraak maken in een showroom om een nieuw merk te bekijken, wordt bij wijze van spreken de rode loper uitgerold. Maar in het verleden hebben we het heel anders meegemaakt. De aanvraag om een nieuw merk ‘in het echt’ te mogen zien en voelen werd vaak door meerdere professionals in behandeling genomen. En een bezoek aan de winkel, aangekondigd of onverwacht, was ook heel gebruikelijk. Als je door de ballotage kwam, mocht je -op afspraak- de collectie gaan bekijken en werden de voorwaarden besproken.

De meest hilarische was onze eerste inkoopafspraak bij Jil Sander, ongeveer 25 jaar geleden. Mevrouw Sander ‘herself’ kwam mij na afloop feliciteren met het feit dat we ‘de Bentley van de mode’ mochten toevoegen aan onze collecties. Ik bedoel maar, arrogantie is niet vreemd in modeland!

Ook nu nog wordt er regelmatig een bezoek aan de winkel gebracht door een verantwoordelijk persoon van de collecties waar we mee werken. Hij of zij komt als een soort mystery shopper kijken of de winkel het verkopen van hun merk wel ‘waardig’ genoeg is. Vergelijkbaar met een bezoek van een controleur van de Guide Michelin, die beoordeelt of de vermelding in het rode boek wel verdiend is.

In ons team is dit ook een veelgebruikte vergelijking: handel alsof we in een Mode Michelin Gids staan met twee sterren, liefst drie. Want, voor de kenner, een Bib (goede kwaliteit voor een lage prijs) zal er voor ons wel niet inzitten.


Dit artikel is onderdeel van &PAPER en valt buiten de verantwoordelijkheid van de ZOUT hoofdredactie.