Krimp

waren we zo regionaal en tegelijkertijd (inter)nationaal. Dat is geen opgelegd pandoer, het gaat vanzelf. Het is 2009, nietwaar. Die vanzelfsprekendheid is niet overal evident, getuige een reactie van de Mondriaan Stichting die dit blad als “te breed georiënteerd” beoordeelt. Tegen dovemansoren valt niet te praten, we volgen liever de woorden van Gerrit Komrij, verderop in dit nummer: “We kunnen niet over poëzie praten zonder rekening te houden met wat er in de grote familie van beeldende kunst en muziek gebeurt.” En omgekeerd, had hij erop kunnen laten volgen. Hij had er zó een handvol andere kunstfamilies aan toe kunnen voegen. Dus leiden we u ook in deze Zuiderlucht weer graag van de ene kunstfamilie naar de andere. We surfen van popmuziek via tango naar klassiek, van mode via beeldende kunst naar architectuur en stedenbouw, van erfgoed via poëzie naar film. Een trip die plaatsen aandoet als Aboe Dhabi, Aken, Beesel, Berlijn, Buenos Aires, Cannes, Dubai, Gent, Ittervoort, Kalmthout, Luik, Maasbree, Parijs, Rotterdam en – als laatste, maar niet als minste – Wessem. We bezoeken ook een virtuele plek, die van een biologisch afbreekbare vluchtelingenkamp. Virtueel? Het kamp bestáát: in het hoofd van de Hasseltse kunstenaar Ives Maes. We beginnen de familiereis in Venlo, waar Suzanne Berkers aan de oever van de Maas het Nedinsco-complex (zie cover) in het licht heeft gezet. Als opmaat naar een lichtgevende museale toekomst van dit unieke gebouw? We blijven het hopen, ook in 2009, het jaar waarvoor we u trouwens alle goeds toewensen.