Guido Dieteren is bekaf, klaagt over vermoeidheid. Met zijnOrchestra heeft hij een hectische periode achter de rug en deagenda zit alweer tjokvol. Zijn controlfreakgedrag speelt hemparten. “Iedere noot wil ik zien.”

Zijn vijf arrangeurs bewerken jaarlijks tweehonderd titels en van ieder nummer wil hij de partituur controleren. Al is het om twee uur ‘s nachts. “Ik slaap te weinig omdat ik te hard werk. Daarom heb ik lichamelijke stress. Een kleine neurose is mij niet vreemd.”
Deze week voert orkestleider Guido Dieteren besprekingen met de Chinese staatstelevisie. “Die doe ik zelf. En niet een of ander fancy management in Londen dat alleen uit is op zelfverrijking.”

De orkestleider, componist en violist voelt de druk. “Een tv-special van een half miljoen euro moet worden terugverdiend. Of dat lukt weet je nooit.” Vroeger moest hij dubben over de aanschaf van een nieuwe computer, nu over wel of niet met het hele gezelschap naar Indonesië vliegen. “Vroeger nam ik risico’s voor duizend euro, nu voor tonnen.” Ondanks alle financieel-zakelijke besognes geniet hij met volle teugen. “Ik word gebeld voor de meest grote klussen. Er komen drie Symphonica in Rosso-concerten met Simply Red, ik probeer de formule in het buitenland te verkopen, telefoneer met de manager van Lionel Richie in Amerika. Hoe spannend is dat?”
Hij kent de valkuilen van de showbusiness. Weet dat hij zich niet moet laten koeioneren door machtige omroepen. “Ook bij ARD en RTL draait alles om kijkcijfers. Maar ik weiger een nummer op te nemen dat niet mijn hart raakt. Dan zeg ik: Hören Sie mal zu, das
fühlt nicht gut fur mich. Voor dat argument is iedere marketeer gevoelig.”

Guido Dieteren (Heerlen, 1974) vergelijkt zijn show met een gevarieerd zesgangendiner. Ik werp hem voor de voeten dat echte topkoks nooit of te nimmer maggi en andere smaakversterkers gebruiken. “Ik bén topkok en gebruik geen maggi”, zegt hij gepikeerd. “Wel verse biologische ingrediënten. Mijn menukaart is bedoeld voor drieduizend klanten. Anders ga ik failliet. Ik wil geen muziek spelen voor een handjevol ingewijden. Met moderne pief-poef-krakmuziek à la Penderetski [componist van postseriële muziek] jaag ik mensen de zaal uit. Ik doe niet aan fusion cooking.”
In januari 2012 speelde Dieteren viool tijdens de begrafenisdienst van mijn moeder. Hij kan het zich nog herinneren, vooral de ijzige kou in de kerk. Hij was net terug van een serie megaconcerten in Beijing en Sjanghai. Hoe speelt hij het klaar om 50.000 Chinezen in extase te brengen en luttele dagen later stemmig requiemrepertoire te vertolken op het altaar van de Petrus Canisiuskerk in Puth? “Tien kerkgangers kunnen meer aandacht voor je muziek hebben dan 17.000 bierdrinkers in Ziggodome. Bovendien speel ik liever dan dat ik e-mail. Als ik mag kiezen tussen 150 mailtjes beantwoorden of in de kerk spelen is de keuze snel gemaakt.”
De Limburgse maestro noemt zich spiritueel gelovig. “Ik geloof in de allesomvattende liefdesenergie die dit universum heeft geschapen. Ik kom zoveel dingen tegen die niet toevallig zijn. Op de juiste momenten krijg ik de goede zetjes in mijn leven, alsof het me toevalt.” Dieteren begint te praten alsof hij in directe verbinding staat met de Kosmos.
“Uiteindelijk is het leven één grote leerschool om steeds liefdevoller te zijn. Wie goed doet, goed ontmoet, zegt het boeddhisme. Ik geloof in liefde, karma, mensen, het universum, hogere intelligentie. Ieder lichtje kan bij die liefdevolle intelligentie komen.”
Hij verslond boeken van spirituele auteurs als Neale Donald Walsch, Krishnamurti en Eckhart Tolle. “Die laatste zegt: Wanneer je denkt dat je verlicht bent, ga dan ‘s een week bij je ouders logeren.” Lacht. “Je familie spiegelt heel direct je eigen tekortkomingen. Dat vind ik heel mooi.”
Dieterens jarenlange meditatie- en mediamieke trainingen hebben geleid tot een intuïtieve manier van componeren. “Ik open mijn chakra’s en componeer op gevoel. Dat voelt alsof ik onder stroom sta en de muziek letterlijk door me heen komt. Ik geloof in verbondenheid, evenwicht, yin en yang. In het delen van dingen, kennis en succes. Als ik met iemand praat, krijgt die persoon het beste van wat ik te vertellen heb. Ook nu. Ik zeg alles wat ik in mijn hart voel. Waarom zou ik iets terughouden? Dat zeg ik ook tegen mijn orkest: voel de verbondenheid en geef
alles. Daarom eis ik dat mijn musici kapot van het podium stappen. Niemand mag zich verstoppen. Daar ben ik keihard in.”
Hij heeft drie grote muzikale helden: James Last, Ennio Morricone en Andrew Lloyd Webber. Schalks: “We zijn alle vier op dezelfde dag geboren: 17 april.” Hij nipt van zijn cappuccino. “Ik zeg weleens – voor de grap, want ik mag niet in hun schaduw staan – : Het universum had grote muzikale plannen met 17 april.” [De bewering is onwaar: Lloyd Webber en Morricone zijn geboren op resp. 22-3 en 10-11.] Er is nog zoveel te leren en te ontdekken in het leven, zegt Guido Dieteren. “Ik voel me soms Kuifje. Mijn levensverhaal wordt steeds mooier en opwindender, maar op de volgende pagina’s liggen de gevaren op de loer. Maar uiteindelijk wint Kuifje altijd.”

Guido’s Orchestra, Red Passion 2.0. Op 17 maart om 20.00 uur in Parkstad Limburg Theater Heerlen en op 21 maart om 20.00 uur in het Parktheater Eindhoven. plt.nl en parktheater.nl