In het mooiste deel van het M HKA in Antwerpen, een museaal atypische ruimte in de vorm van een taartpunt, zag PASCALLE MANSVELDERS kort voor de lockdown nieuw werk van Tramaine de Senna (California, 1981). Ze woont en werkt in Antwerpen en is opgeleid als architect.

De vorm van de ruimte zou een reden kunnen zijn dat De Senna werk en de ‘taartpuntruimte’ in het M HKA zo geraffineerd op elkaar in laat spelen. Haar beeldtaal oogt postmodern, met een fijn gevoel voor materiaal en tactiliteit en een flinke portie mensenkennis. Haar kleurgebruik is meisjesachtig fel, haar vormen zijn stoer en krachtig.

Haar presentatie Masterblaster bevat objecten die spelen met de grenzen tussen hard en zacht, kleur en vorm, grofheid en verfijning, spontaniteit en filosofisch beraad. Ze trekken aan en stoten af; met grote vaardigheid speelt De Senna met het materiaal. Thematiek en vorm lijken met elkaar in tegenspraak. Zoals bij een ingetogen verbeelding van twee  geglazuurde aardewerken pruiken, in suikerspin-roze en Yves Klein-blauw, die afkomstig lijken uit The Simpsons.

Aan het plafond hangen drie werken met de titel Hooker. Grote, geabstraheerde objecten die het midden houden tussen vis en aas, inclusief de verbindende haak. De hooker, inderdaad. Uitgevoerd in bont met dierenprints, rekstoffen met pailletten, namaak reptielenhuid en fluweel. De Senna’s werk is een vat vol tegenstrijdigheden verpakt als fetisjobjecten.

Het meesterwerk in deze solo-expositie is een wandkleed met de titel Chicken Frying, Fire Breathing, Son-of-a-Gun. Het verbindt alle werken met elkaar, en gijzelt vanuit alle hoeken de ogen van de kijker. Op afstand lijkt het een vrolijke bus rijdend door een weldadig landschap. Exotische bomen en planten flankeren het folkloristisch geheel in stoffen die zo glimmen dat ze bijna pijn doen aan de ogen.

De bus blijkt een mindfuck. Wat je ziet is een landschap op wielen met grasweides, bergen, oceaan, ondergaande zon en een fuchsia lucht die zich als een zorgwekkende olievlek verspreidt.

Eenmaal met je neus op het werk ontwaar je de vaak onheilspellende details: cowboys, mechanische rodeo taferelen, pistolen en machinegeweren in signaalrood. De levenslustige kleuren, de aaibare stoffen. De Senna heeft je belazerd waar je bij staat. Als een sirene heeft Chicken Frying etc je dichterbij gelokt, tot er geen weg terug meer is en het werk zich als een roze gifwolk over je uitstort.

 

Tramaine de Senna, Chicken Frying, Fire Breathing, Son-of-a-Gun, 2020. foto Zuiderlucht