U bevindt zich in de Zuiderlucht special Toneelacademie Maastricht 65 jaar.
Toen ik er in december 2014 als directeur mocht aantreden, trof ik een zelfb ewuste academiegemeenschap aan. In een sterk gepolariseerde samenleving, dat wel. Die situatie is onveranderd. Maar wat deert dat deze kunstenaars? Op pure verbeeldingskracht bestormen zij de realiteit. En na elke botsing deuken ze zichzelf uit en pakken ze de draden van hun persoonlijke verhalen weer op. En zo breien, weven of knopen ze verder aan wat ooit een oeuvre zal heten. Omdat iets of iemand hen dagelijks zegt: kunst doet er toe, want kunst stimuleert tolerantie en compassie en ontmoetingen met de ander het andere. Kunst wil recht wil doen aan de complexiteit. Utopieën schetsten. Daar heeft de maatschappij echt iets aan. Lang leve het kunstonderwijs.
De huidige bewoners van Lenculenstraat 31-33 grijpen dit jubileumjaar aan voor een nauwkeurige plaatsbepaling: hoe vitaal zijn we als Toneelacademie anno 2016? In hoeverre verhouden wij ons wezenlijk tot onze omgeving en onze kunstvorm? Een vijfenzestigjarige geldt als respectabel, maar houden wij wel voldoende tred met de tijd? Zijn we oplettend en fl exibel genoeg? Sterk genoeg om waar nodig weerstand te bieden? Maar ook: wijs genoeg om het wellicht vertekende beeld dat wij -op onze leeft ijd- van onszelf en onze Umwelt hebben, scherp te stellen?
Het leek ons belangrijk om een op z’n minst representatief te noemen dwarsdoorsnede van de Toneelacademici te laten refl ecteren op onze huidige status quo. Sommige namen en gezichten kent u waarschijnlijk: de regisseurs Th eu Boermans & Johan Simons maakten zich vrij van The Hungergames en de Ruhrtriennale om elkaar voor deze special te kunnen spreken. Jacques Giesen & Leo Swinkels zochten elkaar in hun voormalige directeurskamer op. Maria Goos & Jacqueline Blom laten u proeven van ‘op de huid gebakken drama’. De docenten Yvette Fijen & Woody Laurens doen goeroes in de ban. De stemmen van andere geïnterviewden zijn mogelijk minder bekend voor u. Maar van hen gaat u vandaag of morgen vast nog veel meer horen. Want ook zij zijn ‘van Maastricht’, banen heel eigen en verrassende paden in het bestel en niet onbelangrijk: time is on their side.
Hoe dan ook: zij werden uitgenodigd en uitgedaagd om de positie van de Toneelacademie op de kruislijnen van verleden, heden en toekomst in kaart te brengen. Om de in principe langzame theaterkunst in relatie te brengen met de turbulentie van onze tijd. Ze werden gevraagd om ons van advies te dienen. Opdat wij mede dankzij hun kritisch vermogen onze (eigen)waarde nauwkeuriger kunnen taxeren. Zo leren we waarschijnlijk het meest over onszelf: door vragen te stellen.
ROB LIGTHERT, directeur Toneelacademie Maastricht
Summary;
Long live art education
This is the Zuiderlucht special edition for the Toneelacademie Maastricht’s 65th Anniversary. 
The current residents of 31-33 Lenculenstraat are seizing this jubilee year as an opportunity for some accurate positioning: How vital are we as Toneelacademie Maastricht in this year, 2016?
A sixty-five year old is considered respectable, though are we keeping up a sufficient pace with the times? Are we vigilant and flexible enough? Are we strong enough to show resistance when necessary? Yet also: are we wise enough to put in focus the possibly distorted image that we have – at this age – of ourselves and our Umwelt?
We thought it important to let a representative cross section (to say the very least) of our Toneelacademie academics reflect upon our current status quo. You may recognise some names and faces. Directors Theu Boermans and Johan Simons took time out from The Hunger Games and the Ruhrtriennale to shoot the breeze for this special edition. Jaques Giesen & Leo Swinkels sought each other’s company in their old director’s room. Maria Goos & Jacqueline Blom offer you a taste of real drama. Teachers Yvette Fijen & Woody Laurens denounce gurus. The voices of other interviewees are possibly foreign to you. However you’ll probably be hearing a lot more from them today or tomorrow, because they’re also “from Maastricht” and time is on their side.
Anyway: they were invited and challenged to estimate the position of the Toneelacademie Maastricht on the junction of the past, present and future; to relate the essentially unhurried art of theatre to the turbulence of these times.
They were asked to offer us advice. Upon which, thanks to their ability for critique, we may estimate our own value more accurately. This is the way in which we probably learn the most about ourselves: by asking questions.
ROB LIGTHERT, Dean, Toneelacademie Maastricht
