Lichte kost

vrijage tussen high en low in elk geval aardig bekoeld. Het Dirk Scheringa Museum was immers het enige museum waar wel eens een voetbalvandaal binnenwandelde. Maar toen de uiterst bonafide staatsbank ABN Amro er eind oktober de schilderijen kwam ophalen, riepen allerlei kunstpausen op tv dat die collectie écht hélemaal níks voorstelde. Hoog of laag, zelfs als je aan die schijntegenstelling geen enkele boodschap hebt, valt het niet mee om je te positioneren. Zoals laatst in een forumdebat met collega’s van main stream media als Dagblad De Limburger en L1 die vinden dat Zuiderlucht in een niche markt opereert. Voor hun zijn we te high. Intussen betitelde een randstedelijk kunstfonds deze schrijfsels als ‘te algemeen’ en ‘te veel aan de oppervlakte’. Omdat we allergisch zijn voor curatorenklets en Franse filosofen? Hoe het zij, voor deze schatten zijn we te low. Tja. Ik dacht aan Martin Bril die gezegd zou hebben: “In dat geval is de oppervlakte mij diep genoeg.” Laatst las ik een – lovende – recensie over Elizabeth Peyton (in het Bonnefanten) die aan zou tonen “dat je niet altijd diepgang en betekenis nodig hebt om tot goede schilderkunst te komen.” Een andere criticus schreef over een sculptuur van Folkert de Jong (in het Groninger Museum) dat “een werk ook kan bezwijken onder de betekenis.” Aha. Het gaat dus helemaal niet over hoog en laag, het gaat over licht en zwaar. Wat hoog was, noemen we voortaan zwaar, wat laag was, heet nu licht. En zwaar is uit en licht is in. Begint het u te duizelen? Er bestaat een remedie. Zelf gaan kijken. En luisteren. Maar eerst verder lezen. Vrees niet, het is lichte kost! PS Overigens ben ik van mening dat het Nedinscocomplex in Venlo behouden moet blijven.