Charles Esche, directeur van het Van Abbemuseum in Eindhoven, en Stijn Huijts, directeur van het Bonnefantenmuseum Maastricht, denken in deze wisselcolumn schrijvend na over beeldende kunsten.
Recentelijk ontdekte ik deze tekening van Herbert Bayer uit 1930. Bayer werkte met Bauhaus in Duitsland en was een modernistische ontwerper. Wat me meteen opvalt, is dat de figuur meer buitenaards dan menselijk is – een oogbol in plaats van een hoofd. De modernisten zaten er niet mee om op deze manier het menselijk lichaam op te knippen. Maar gezien de ervaringen met oorlog en geweld sinds 1930 vraag ik me af of deze weergave ons niet meer zou moeten verontrusten.
Enkel een oog, niet aangestuurd door hersenen. Is het ideaal van ultiem visueel genot niet een ontkenning van alle andere zintuigen en de complete ervaring van het hebben van een body, mind & soul? Wellicht moeten we deze tekening niet idealiseren, maar zien als een waarschuwing voor hetgeen er misliep met het moderne idee?
Dit artikel is onderdeel van &PAPER en valt buiten de verantwoordelijkheid van de ZOUT hoofdredactie.
