Bertolf houdt niet zo van stilzitten. Na zijn succesvolle debuutalbum For Life uit 2009 is het al weer tijd voor de opvolger Snakes & Ladders. De multi-instrumentalist lijkt zich te ontpoppen als een veelschrijver. “Om goede popliedjes te maken, moet je blijven trainen.”

In Nederland staat momenteel een nieuwe generatie singer-songwriters op. Tim Knol, I Am Oak en Blaudzun spelen vooral voor een kleine groep liefhebbers, maar voor Bertolf Lentink ligt dat anders. Hij haalt de hitlijsten met pakkende composities, met invloeden van The Beatles, Keane en Coldplay. “Popliedjes maken is voor mij vergelijkbaar met fotograferen”, vertelt Bertolf. “Ik leg zo momenten uit mijn leven vast, inclusief het specifieke gevoel dat daar bij hoort.” Daarbij kiest hij niet voor vrolijke kleurenfoto’s of confronterende zwart-wit beelden. “De nummers op deze plaat passen het beste bij de sfeervolle sepiafotografie.”

De nieuwe albumtitel Snakes & Ladders ontleende Bertolf Lentink (Dronten, 1980) aan een bordspel, waarbij de spelers soms op een ladder terecht komen en dan een eind vooruit mogen; soms doemt een slang op waarna hen het tegenovergestelde overkomt. Het symboliseert het terugkerende thema van de plaat: het keren van het lot, ten goede of ten kwade. “Schrijven is een goede manier om mijn gedachten te ordenen. Ik ben daar al op mijn veertiende mee begonnen. Ik schreef vroeger elke dag een nieuw nummer in mijn schoolschriftje. Die liedjes nam ik ook al zelf op, met een eenvoudige cassetterecorder. Van de keukenpannen en een afwasteil maakte ik een drumstel, een speciaal gestemde gitaar deed dienst als bas.” Tegenwoordig heeft hij boven zijn woning een kleine studio. “Als ik achter mijn piano iets nieuws bedenk, kan ik daar meteen een demo van maken.”
“Sting zei ooit dat je eigenlijk tweehonderd slechte liedjes moet schrijven, voordat er dat ene pareltje tussenzit. En dat is ook zo. Soms beweren artiesten na enkele succesvolle platen plotseling dat ze hun eigen nummers willen schrijven. Alsof dat zo maar even gemakkelijk te leren is. Liedjes schrijven is een vak; je moet ervoor blijven trainen en alle valkuilen leren kennen. Wat werkt wel en wat werkt juist niet?”
Bertolf hoeft daarbij geen rekening te houden met eigenzinnige bandleden, waardoor het opnemen van een nieuwe plaat volgens hem veel soepeler verloopt. “Ik ben zelf verantwoordelijk voor de arrangementen en de instrumenten. Ik heb een tijdje in The Junes gezeten. In die band was echt sprake van een minidemocratie. Dan kom je al snel in een discussiecultuur terecht, maar dat is niet mijn idee van muziek maken. Een nieuw nummer moet op een organische wijze ontstaan. Alles gebeurt nu vanuit één visie. Als ik weet waar het met een song naar toe moet, kan ik het ook snel arrangeren. Ik hoef niet af te rekenen met verschillende ego’s. Een gitarist wil misschien per se die lange solo spelen, terwijl dat niet het beste is voor het nummer. Bij mij komt het nummer op de eerste plaats en ik speel gewoon in wat er nodig is om het zo mooi mogelijk te maken. Er komt dus geen ruis op de lijn.”
Op zijn jongste plaat is Paul McCartney, Bertolfs muzikale held, nooit ver weg. Naar aanleiding van het verschijnen van de geremasterde cd-catalogus van The Beatles speelde hij zelfs het befaamde rooftop concert na op het dak van de Plantage in Amsterdam. “Ik ben absoluut een grote ouderwetse fan en ga nog steeds graag naar zijn concerten.” Het liefdeslied Petty Lane is een duidelijke verwijzing naar een van zijn favoriete Beatleliedjes. “Maar Simply Amazing is eigenlijk een van mijn favoriete songs op de nieuwe plaat. In beide nummers draait het om dezelfde vrouw. In Petty Lane had ik haar hart nog niet veroverd, maar in Simply Amazing hebben we inmiddels een relatie, terwijl ik nooit had gedacht dat het ooit zo ver zou komen.” Dat levert een lyrische lofzang op. “Unlike the raging water, unlike the passing time. Unlike the ice that’s breaking, I found a rhyme.” In de song zijn Schotse en Ierse invloeden verwerkt. “De BBC had een fantastische serie muziekprogramma’s, The Transatlantic Sessions, waarin Amerikaanse en Ierse muzikanten elkaar ontmoeten. Nadat ik die dvd had gekeken, schreef ik dit nummer. “Ik luister sowieso heel veel naar muziek, Ron Sexsmith, Rufus Wainwright en de Deense singer-songwriter Tom Christensen bijvoorbeeld.”
Een nieuwe plaat betekent natuurlijk ook een nieuwe tour door Nederland. “Optreden is niet mijn ultieme doel, maar het is wel een mooie pay-off. Vanuit het niets iets nieuws creëren vind ik het boeiendste, maar spelen voor een publiek is een mooie beloning. Het is fijn om te zien dat mensen je muziek waarderen. Als ik de bezoekers meekrijg in mijn optreden, geeft dat een kick. Ik kan me best voorstellen dat ik ooit heel gelukkig zou zijn als ik alleen nog maar mooie platen zou maken, maar voorlopig is dat nog niet aan de orde.”

Bertolf: “Optreden is niet mijn ultieme doel.” foto Mark Uyl

Bertolf speelt 7 augustus op Midsummer in Margraten