Deze kernenergieke zon kwam niet gerezen.
De doemsdags opgezwollen op exploderen
staande roodgloeiende bal groef zich
ongenadig in tegen de misvormde humus-
richel horizon. Op zijn laagste punt
stond de zon, op één hoogte met mij.
Tussen hem en mij leunde alleen een rij
kale zwart hooggaande slungelbomen alle
kanten op. Het alles verheerlijkt tonend
stationaire licht illumineerde de grietenij.
Het oudgoud en zwart schilderij verscheen
op de achterwand van mijn gewitkalkte cel.
Bij dat statie-illuminatielicht zat ik aan
mijn schrijftafel, gebogen aspirant dodeman
met zijn zichzelf opbrandend enthousiasme.
Met dat imago aan de wand. Met mijn lege papier.
JACQUES HAMELINK
Op 17 november overleed dichter/schrijver Jacques Hamelink (1939-2021).
Uit: Jacques Hamelink, Oden voor de komende nacht
Amsterdam, Uitgeverij Querido, 2016
