Ik ben met haar naar zee geweest
IK ben met haar naar zee geweest, ik moest haar laten zien
wat ik, als ik in mijn eentje ben en aan haar denk, gedurig zie.
Oog in oog met wat mijn hart te boven gaat. Hoopte ik er rust
te vinden, soelaas, de oorzaak, een nieuw begin dat ik alleen
Met haar zou kunnen delen. Maar zij was nog mooier daar.
Gezegd kreeg ik van dit alles niets en nu ik weer alleen ben
en alleen kan denken aan wat ik zeggen wilde, zie ik haar
opnieuw, de wind maakt haar zomers kleedje dartel, op blote
voeten zet zij de stappen die ik zet, eenzelfde levend wezen,
enkel door biologie gescheiden en, naar Plato’s leer, op zoek.
Was het mij maar één keer gegeven niet te zitten schrijven
over wat onmogelijk hersteld of nog eens komen – vrede
had ik met het leven en onuitstaanbaar vond ik alles wat
poëzie wil zijn. Ik zou haar noemen, zonder woorden, mijn.
KOENRAAD GOUDESEUNE
Uit: Koenraad Goudeseune, Nagelaten gedichten
Met een inleiding van Benno Barnard en Rob Schouten
Uitgeverij Atlas/Contact, Amsterdam/Antwerpen, 2022
