Tijdens mijn laatste familiebezoek trok mijn nichtje Ida van twee ineens aan mijn hand. Ze wilde me iets laten zien, ik moest haar volgen.

Haar handje leidde me naar de knusse leeshoek die mijn schoonzus in de woonkamer voor haar kroost heeft ingericht, met een berg kussentjes en op een rij opgestald de laatste aanwinsten uit de bibliotheek waar mijn nichtje zich schijnbaar al thuis voelt. “Ze loopt er rond als een koningin” aldus de trotse moeder.

Doelgericht nam Ida één boek uit de rij, zei “Kajoe” en plofte neer op mijn schoot. Ik begon met voorlezen. Het verhaal ging over een jongetje, Caillou, die in de crèche gepest wordt door een andere jongen. Het loopt goed af, Caillou leert om zich te verweren en hij wordt beschermd door de kleuterjuf.

“Caillou is helemaal haar thema op dit moment”, zei mijn schoonzus met een ietwat zorgelijke blik toen ik haar vertelde welk boek we gelezen hadden. Pas uren later drong tot me door wat zich daar in de leeshoek had afgespeeld. Door mij voor te laten lezen vertelde mijn nichtje me iets over zichzelf dat zij nog niet kon verwoorden.

Ik heb boeken altijd al als een hemels geschenk gezien. Ook ik voelde me een koningin in de dorpsbibliotheek: een schatkamer van informatie en verhalen op nog geen honderd vierkante meter. Tientallen dimensies heb ik sinds mijn eerste bibliotheekspasje mogen ontdekken in de literatuur. Je kunt even iemand anders worden, je kunt je woordenschat verbeteren. Soms krijg je in een boek zo subtiel een spiegel voorgehouden dat je het pas weken later doorhebt. En ja, het boek kan ook een heimelijke boodschap tussen twee lezers zijn.

Hoeveel boeken heb ik niet gekregen waarbij me tijdens het lezen het gevoel bekroop dat de gever me via het boek iets wilde zeggen. Zoals de autobiografie van een succesvolle Amerikaanse uitgeefster. Of een klassieker over hoogbegaafde mensen, aanbevolen door een goede vriend. Wilde hij op deze manier zijn bijwijlen afwijzende gedrag verklaren?

Of neem het prachtig geïllustreerde kinderboek van Babette Cole over prinses Pfiffikus, tevens mijn gratis boekentip in de categorie Duitstalig of Engelstalig kinderboek. Prinses Pfiffikus wordt geacht te trouwen, maar zij leidt eigenlijk gewoon een prima leven, met een horde monster-huisdieren en avontuurlijke tochtjes op de motor. Geen van de aangedragen prinsen voldoet aan haar – met opzet niet haalbare – eisen. Bij de volgende familiereünie zal ik de gever, mijn moeder, vragen of ze me met dit boek iets wilde zeggen.