‘De aarde veroveren is niet leuk als je er van dichtbij naar kijkt.’ Zo vat Marlow, de verteller in Joseph Conrads boek Hart der duisternis bijna terloops eeuwen van koloniale geschiedenis samen. Vanuit het perspectief van de kolonist dan, een zwaar gedesillusioneerde kolonist.
Als je naar het lot van de gekoloniseerde kijkt, blijft van de glans die deze geschiedenis in Nederlandse musea, boeken of kastelen wellicht nog kan vertonen, weinig over.
Deze conclusie kun je trekken uit De plantage van onze voorouders van Maartje Duin en Peggy Bouva. De achtdelige podcast-reeks begint met Duins recherche in haar eigen familiegeschiedenis. Haar bet-bet-overgrootmoeder blijkt in 1863 voor 1,38 procent eigenaar van de suikerrietplantage Tout Lui Faut in Suriname te zijn geweest. Duin legt contact met Peggy Bouva, een van de nakomelingen van de slaven die op de plantage meerdere generaties lang geleefd, en geleden hebben.
Met elke aflevering dring je samen met de twee vrouwen verder door in het historische struikgewas. Uiteindelijk stap je met hen in het vliegtuig naar Suriname en zit je naast hen in het busje naar plantage Tout Lui Faut, of naar wat ervan over is.
En altijd is er die spanning. Door dat wat vandaag gezegd, onhandig geformuleerd, of nog steeds niet gezegd zou kunnen worden. En stel dát iemand sorry wil zeggen. Is er dan iemand die op jouw sorry zit te wachten?
