Als medewerker in een Japanse katoenfabriek raakte Mami Izumi gefascineerd door de fijne, secure bewegingen van handen en voeten aan het weefgetouw. De aandacht, inspanning en overgave van de arbeiders verleidde haar tot het maken van een de dansvoorstelling. door Patricia Pisters
Het weven van textiel is een eeuwenoude traditie. Lange tijd werd het met de hand gedaan, later werd het proces geïndustrialiseerd. Machines namen de werkzaamheden over, maar moesten wel bediend worden. Door mannen, vrouwen en kinderen. Het werk was gevaarlijk, zwaar en ongezond. De weverij was een plek waar dagelijks bloed, zweet en tranen vloeiden.
Danseres Mami Izumi heeft andere associaties met de weverij. Ze raakte door het werk gefascineerd en maakt er een voorstelling over, haar eerste als choreograaf.
Mami Izumi werd geboren in 1987 in Kobe, Japan. Al op jonge leeftijd runde zij haar eigen balletschool in Osaka. Ze danste bij de Homura Tomoi Ballet Company. In 2012 begon Izumi aan het dansprogramma op de Salzburg Experimental Academy of Dance in Oostenrijk. Ze werd ook geselecteerd voor het BODHI project: een artist in practice programma. Het resultaat Sens Interdit werd in meer dan vijftien landen opgevoerd. Sindsdien heeft de jonge Japanse een goede internationale reputatie opgebouwd.
Momenteel woont Izumi in Maastricht. Zij danste onder meer in de GOTRA-producties Charlie Goes en Pandora van Joost Vrouenraets. Voor het maken van Cotton krijgt zij steun van GOTRA als producent en van Joost Vrouenraets als coach. Talentmakelaardij VIA ZUID, een organisatie voor talentontwikkeling in de podiumkunsten in en vanuit Limburg, de festivals FASHIONCLASH en Musica Sacra omarmen het project als coproducenten.
Izumi’s ervaringen in de katoenfabriek en herinneringen aan het geluid van de weefgetouwen, brachten haar tijdelijk terug in Japan om nieuwe inspiratie op te doen in drie weverijen. De video’s die zij hiervan maakte, vormen een wezenlijk onderdeel van haar voorstelling. Ook werkte ze samen met mode-ontwerper Verena Klein. Het resultaat is een voorstelling op het snijvlak van dans, installatie en mode. Een mix van beweging, design en poëzie, met op de achtergrond het aanhoudende gedreun van de weefgetouwen.
