Het circus om binnen een week een app te fabrieken die 24/7 onze besmettingsgraad en coördinaten bijhoudt, zal nooit van zijn cv verdwijnen. Hij had het kunnen weten; elk door de overheid in gang gezet ICT-project mislukt. Maar de geldingsdrang bij minister van corona Hugo de Jonge is immens. Hij wil door, door, door.
Volgend jaar CDA-leider worden, en daarna premier. Dus speelt hij haasje over met Wopke Hoekstra, zijn concurfrère bij de partij die ooit barmhartigheid predikte, die dezelfde ambities heeft. Wopke is iemand die het huis van zijn buren tot de grond laat afbranden en tegen de om hulp smekende bewoners roept dat ze bij de bouw maar betere materialen hadden moeten gebruiken.
Wopke is wat leper dan Hugo. Hij voelt wat het volk wil. Hij probeert het van Mark Rutte af te kijken, maar mist diens touch of genius. Intussen probeert Hugo zijn miskleunende app-dossier weg te moffelen door de Wet openbaarheid van bestuur op te schorten. Of hij ermee weg komt? Journalisten hebben een beter geheugen dan een corona-app.
Intussen trekt cultuurminister Ingrid van Engelshoven haar ene been uit de prut en ziet dat het andere alweer verder wegzakken. Aanvankelijk verklaarde ze het culturele seizoen voor gesloten; dat er in de sector een waaier van faillissementen dreigde, was haar even ontgaan. Toen ze van haar collega-ministers alsnog 300 miljoen euro meekreeg, liet de sector weten dat 1 miljard nog niet genoeg is om de zaak overeind te houden.
Aan die 300 miljoen hing wel een kaartje. De gelden zijn bedoeld voor Rijksinstellingen, een buitencategorie met Rijksmuseum, Van Goghmuseum en Mauritshuis, cultuurtempels die miljoenen bezoekers trekken en waar veel geld wordt verdiend. Misschien was er wel een slimmerik die de cultuurminister ‘It’s the economy, stupid!’ toefluisterde, of ‘Nederland is geen land, maar een bedrijf.’
In de monumentale reeks Volkskrant-reportages uit het Amphia Ziekenhuis in Breda las ik over een mortuariumbediende die na zijn werk nooit meteen naar huis gaat. Eerst bezoekt hij een museum (nu dus even niet) of gaat foto’s maken in het bos. Bij zijn dagelijkse terugkeer in het rijk der levenden zijn kunst en natuur de eerste levensbehoeften.
Een vriend stuurde me uit de reeks Thuistezien van het Haagse cultuurcentrum West een interview uit 2015 met acteur/dichter Ramsey Nasr en wetenschapper Hans Clevers. https://www.westdenhaag.nl/thuistezien/11 Voor de gelegenheid selecteerde Nasr enkele tv-fragmenten uit 1970 met een druk agerende en transpirerende Joseph Beuys, omringd door een keur van niet-begrijpendeSachverständigen. Zo stel ik me een kabinetsoverleg voor: een enthousiasmerende minister van cultuur, omringd door zwijgende, niet-begrijpende collega’s.
WIDO SMEETS
